کتاب مجمع النوادر معروف به چهار مقاله تالیف احمدبن عمربن علی نظامی سمرقندی با وجود اختصار آن یکی از کتب ادبیهی بسیار مهم زبان پارسی است، و اهمیت آن از چند راه است: یکی از باب قدم آن، و معلوم است که به واسطهی تواتر قتل و غارت امم مختلفه از قبیل عرب و مغول و ترک و غز و غیر هم بر ممالک ایران و نیز به واسطهی تساهل و تسامح ایرانیان تا اندازه ای در حفظ آثار اقدمین و موجبات مجد و شرف خود کتب ادبیه و علمیه زبان پارسی تقریبا بکلی از میان رفته است، و آنچه باقی مانده به غایت محدود و انگشت شمار است، و این کتاب یکی از بهترین و دلکش ترین این قبیل آثار است. دیگر از حیث اشتمال این کتاب بر بسیاری از مطالب تاریخی و تراجم مشاهیر اعلام که در هیچ یک از کتب ادبیه و تاریخیهی دیگر یافت نمی شود. دیگر از حیث سبک انشاء آن که در ایجاز لفظ و اشباع معنی و سلامت کلام و خلو از متعاطفات مترادفه و اسجاع ثقلیه و صنایع لفظیه بار ده که شیوه ی ناخوش غالب نویسندگان ایران به خصوص متاخرین ایشان بوده، سرمشق انشاء و نمونهی چیز نویسی هر ایرانی باید باشد....