کتاب کمیتۀ نان نشر آماره

یک خانه کارگری که الزاما عناصر رئالیستی ندارد. حجمی از قاشق و چنگال یکبار مصرف، آدامس موزی، خلال دندان در سبدهای بزرگ در صحنه دیده می‎شود. همزمان با ورود تماشاگران موسیقی شاد کردی پخش می‌شود. روزگار، آراد و محبوبه روبه‎روی تماشاگران ایستاده‎اند و همگی به یک نقطه خیره مانده‎ و حال و روز خوشی ندارند. بغض روزگار می‎ترکد وگریه‎اش می‎گیرد؛ بلافاصله آراد و محبوبه (حاملگی‌اش کاملا قابل تشخیص است.) نیز گریه‎ می‎کنند. آراد کنترل تلویزیون را به طرف تماشاگران گرفته و فیلم را پاز می‌کند، موسیقی قطع می‌شود.