معرفی، خرید و دانلود کتاب مردم یاری در اربعین حسینی جلد 1

سلام بر حسین و اربعینش، سلام بر اربعین و زائرانش! سلام بر اندوه­ دلسوختگانی که آن را به سوغات بر مزار کشتگان عشق بردند و به مویه نشستند. زائرینت به شوق زیارت صحن و سرای جانفزایت، اربعین شهادتت را به سوگ می­نشینند، یا حسین! ای جاده­های پر فراز و نشیب، زیر پای کاروان رام شوید و ای مرکب­های چموش، راهوار گردید که کاروان به کربلا بازگشته است! بگذارید که خستگی با اشک چشمان حسرت­زده­ی دیدار، شسته شود. کاروان به زیارت آمده است و برای شکوفه­های زخم، سوغات اشک آورده است. سلام بر تو ای سرزمین اندوه! اربعین­ها از گستاخی شمشیرها و نیزه­ها می­گذرد. اربعین­ها از لگدکوب شدن شکوفه­های زخم، زیر سم اسبان ستم می­گذرد و اکنون کاروان به زیارت آمده است. و ما با سینه­ای داغدار با کاروان زائران مزار شهدای کربلا هم­نوا می­شویم. شهادت امام حسین‌(علیه ‌السلام) و یاران باوفایش در کربلا، توسط یزید بن معاویه(لعنه ‌الله ‌علیه) از مهم‌ترین وقایع تاریخی است. بنی­امیه بلافاصله پس از شهادت امام حسین(علیه‌ السلام)، فعالیت خود را برای فراموش شدن این واقعه و تحریف آن آغاز کردند. آنان برای پیشبرد اهداف خود از شیوه‌های مختلفی چون خارجی نامیدن اُسرا، ناسزا گفتن به اهل‌بیت(علیهم ‌السلام) در بالای منبر و... استفاده کردند. در مقابل، امام سجاد(علیه‌ السلام) و حضرت زینب کبری (سلام‌ الله‌ علیها) تمام تلاش خود را برای زنده نگه‌ داشتن «واقعه­ی عاشورا» به کار گرفتند و با سخنرانی در مجلس یزید، گریه، دعا و برپایی مجالس عزا برای شهدای کربلا به تبیین تاریخی حماسه پرداخته و از فراموشی و تحریف این واقعه­ی بزرگ جلوگیری کردند. یکی از افرادی که به زنده ماندن یاد و خاطره­ی عاشورا کمک کرد، «عبدالله بن عفیف ازدی»؛ پیرمرد سالخورده‌ای بود که چشمان خود را در جنگ‌های جمل و صفّین در رکاب مولای‌ متقیان(علیه ­السلام) از دست داده بود؛ وی با تقدیم جان خود، مانع تحریف این واقعه توسط «ابن‌ زیاد» شد. شیعیان و شیفتگان مکتب حسینی نیز طی هزار و اندی سال به زنده نگه داشتن یاد و نام شهدای کربلا با قرائت زیارت اربعین و تشرّف با پای پیاده به کربلای معلّی همت گماشته­اند. زیارت کاروان اُسرا و جابر بن عبدالله انصاری صحابی پیامبر(صلی ‌الله­ علیه‌ و آله­ و سلم) همه در این راستا بوده است. سایر ائمه(علیهما السلام) نیز هر کدام در زمان خود، با شیوه‌های مختلفی مانند برپایی مجالس امام حسین(علیه ‌السلام) و یارانشان این سنّت حسنه را زنده نگه داشتند به گونه‌ای که زیارت اربعین از امام صادق(علیه‌ السلام) نقل شده و امام عسکری(علیه ‌السلام) نیز آن را از علامات شیعه معرفی کرده­اند. زیارت اربعین سنّت حسنه‌ای است که از زمان ائمه(علیهم ­السلام) و توسط خود آنان، آغاز شده است، از این ‌رو «آیت الله قاضی طباطبایی» از «پیاده‌­روی شیعیان در اربعین» به «سیره­ی مستمرّه­ی شیعه در طول تاریخ» تعبیر می‌کند و می‌گوید: «حرکت به سوی کربلا در روز اربعین از زمان ائمه­ی اطهار(علیهم السلام) در بین شیعیان رایج بوده است؛ شیعیان حتّی‌ در زمان بنی‌‌امیه و بنی‌عباس نیز این سنت حسنه را برپا کرده بودند». امروزه شیعیان به تأسی از ائمه­ی خود، بزرگ‌ترین اجتماع جهان را در اربعین حسینی در کربلای معلّی شکل می‌دهند تا هم یاد و نام شهدای کربلا زنده بماند و هم اهداف آنان مورد توجه قرار گیرد. در حقیقت، اربعین تجدید بیعت شیعیان با مولای خویش است؛ آنان در این روز با الگوگیری از قیام آن حضرت(علیه ­السلام)، با مقاومت در برابر ظالمان و زیاده‌خواهان، با امام حسین(علیه السلام) تجدید بیعت می‌کنند که هرگز تن به ذلت و خواری نخواهند داد. برنامه­ی پیاده­روی اربعین به کربلا که این سال­ها به حضوری به اندازه­ی «حماسه» تبدیل شده است، در حقیقت یک میراث معنوی است؛ میراثی که نه فقط برای یک ملت و کشور بلکه برای باورمندان یک فرهنگ به «میراث» ماندگاری تبدیل شده است و تاریخ­آفرینی را دنبال می­کند. این میراث معنوی مشترک، حتّی مسیحیان را نیز صلیب بر گردن به کربلا می­کشاند تا نشان دهد این­ها، مناسک درون مذهبی صِرف نیست، بلکه سرشار از معارفی است که روشنای جان جهانی را فراهم می­کند. بسیاری از هموطنان ما نیز با حضور در این حماسه، هم به بهره­ی خویش از این میراث جاودان می­رسند و هم نقش خود را در حراست از این میراث عاشقانه ایفا می­کنند.