در جهان پیچیدهی امروز راههای نرفته بسیار است، آنچنانکه در هنجارگریزی و هنجارشکنیهای زبانی، براهنی مسیر گروهی از شاعران را تعیین کرد و هنوز هم عدهی کثیری وامدار ذهن و زبانش هستند. شاعرانی نظیر «شمس آقاجانی، علی قنبری، علی عبدالرضایی، مهرداد فلاح، رزا جمالی، رویا تفتی، پروشات کلامی، پگاه احمدی...» را میتوان در زمرهی نخستین کسانی به شمار آورد که عملاً دیدگاههای وی را در اشعار خود به کار بستند.
این شاعران با محورگریزی و معناستیزی، سفسطهگری و پریشانگویی به سمت شیوهی براهنی رفتند و با شکاکیتی که در «فراروایت»ها احساس کردند، با در هم شکستن ساختار زمان، علیه زبان به ع صیان برخاستند و با «معنا گریزی» در سطح ساختاری، «بازیهای مفرط زبانی» را مبنای شعر قرار دادند.