روششناسی بخشی از فلسفه علم است که به بررسی و تحلیل روشهای مورد استفاده در یک علم با نگاه درجه دوم میپردازد. هرچند دانشمندان یک علم منتظر نتیجه مباحث روششناسان نیستند و به شکل معمول به کار خود ادامه میدهند، اما نمیتوان تأثیر بهسزای این گونه کاوشها را بر مباحث درجه اول نادیده انگاشت. روششناس، هم از روشهای به کار رفته در علم آگاه است، و هم از تبار آنها و ارتباطشان با یکدیگر، و مهمتر از همه کارآمدیها و کاستیهایشان را میشناسد. روششناسی به محقق قدرتی میدهد که بتواند به یک موضوع از جهات مختلف بنگرد و آن را از زوایای مختلف بررسی کند. همچنین، او میتواند در تحلیل آثار دیگران، به پیشفرضهای روششناسانه آنان، و کارآییها و محدودیتهای روش مربوطه پی برد.
کتاب جامعی با این موضوع به زبان فارسی، و به احتمال قریب به یقین به زبان انگلیسی و عربی ـ با توجه به وسعت روششناسیها و مسائل خاص رشته علوم سیاسی ـ منتشر نشده است. همین امر کار را برای نگارنده مشکلتر نمود. نگارش کتاب در موضوعی که به شکل جامع و مستقل به آن پرداخته نشده همان قدر که ضرورت دارد، مشکل به نظر میرسد. اندک و پراکنده بودن منابع، اولین ضرورتی بود که سبب نگارش این کتاب شد. کتاب حاضر مجموعهای از روشهای مختلف را در خود جای داده، و از این جهت بعد آموزشیاش غلبه دارد.