در آیات قرآن و روایات مسائل مختلف ناشنوایان مطرح شده و در متون مقدس اسلامی، توانبخشی، شغل، روابط اجتماعی و غیره بررسی شده است. از جمله موضوعات مهمی که در قرآن و احادیث مطرح شده، زبان اشاره است.
هر قشری از معلولین زبان ارتباطی خاص خود را دارند نابینایان خط بریل را دارند و حتی اوتیسمیها هم زبان ارتباطی خاصی دارند ولی هنوز منقح نشده است.
اما ناشنوایان از طریق زبان اشاره ارتباط برقرار میکند. یعنی اکثر معلولین جهان ارتباطشان با اشارات دست و سر است. ولی ده تا پانزده درصد ارتباطات آنها هم از طریق روشهای زیر است:
۱ـ کتابت و خواندن. یعنی با خواندن یا نوشتن پیامی را دریافت یا انتقال میدهند.
۲ـ لبخوانی یعنی مفهومی را با حرکت لب و دهان انتقال میدهند یا با مشاهده لبخوانی طرف مقابل به مفهوم مورد نظر او پی میبرد.
مشکل اساسی در ایران از سال ۱۳۷۴ش این است که وزارت آموزش و پرورش و سازمان استثنایی آموزش و پرورش، آموزش و آموختن زبان اشاره را در ایران تعطیل کرد.
این رخداد عظیم آنچنان در عقب افتادن ناشنوایان تأثیر داشته که هیچ ضربهای بدتر از آن نمیتوان سراغ داشت.
علت تعطیلی در ابتدا نامناسب بودن برخی از اشارات بوده (به ادعای آموزش و پرورش) یعنی میگویند ناشنوایان اشاراتی دارند که موجب وهن و تمسخر و استهزاء مثلاً روحانیت میشود. اما خود نخبگان و رهبران و متفکران ناشنوایان این استدلال را قبول ندارند و میگویند یک مورد هم آموزش و پرورش نمیتواند نشان دهد که ناشنوایان اشارات خلاف عرف یا مخالف ارزشها یا مخالف شریعت به کار بردهاند.