کتاب ماهرخ نشر آماره

یک سالی می­شود که از کرج به تهران آمده­ام و در «مهدشاپرک» مربی بچه­های نوپا هستم. به دفتر مهد ­رفتم تا کتاب قصه­ای را از قفسه­ی کتاب برای بچه­هایم انتخاب کنم. یک گروه نمایشی از بیرون آمده­اند تا برای بچه­های مهد، نمایشی را اجرا کنند. مسئول گروه با خانم فرنوش، مدیر مهد سرگرم صحبت هستند. صدای مرد برایم آشناست. نزدیک­تر ­شدم. لحظه­ای چهره­­اش را دیدم. شک دارم که خودش باشد. به طرف قفسه­ی کتاب رفتم. سرم را خم کردم تا کتاب را از طبقه­ی وسطی بردارم. مکثی کردم. از زیر آرنج دستم یواشکی مرد را نگاه کردم. او تندتند و باحرارت با خانم فرنوش صحبت می­کرد. گوش­هایم را تیز ­کردم. صدا همان است. به چهره‌اش دقیق­تر شدم. اما چهره همان نیست. چهره­ی چند سال پیش مرد را در لباس سربازی دوباره تجسم کردم و با چهره­ی الانش تطبیق دادم. خیلی شبیه نیست. هیکلش هم همان نیست. او لاغر بود، ولی این مرد عضلانی و چهارشانه است. کتاب را برداشته و به قفسه تکیه دادم. صدای مرد همچنان با سرعت در فضای مهد پیچیده است. صدا آشناست.