معرفی، خرید و دانلود کتاب دوری ات روی من قدم می زد

مقدمه‌نوشتن بر کتاب شاعری هم‌نسل، چه‌بسا دشوارتر از سرودن شعر باشد. اعتراف می‌کنم آنچه می‌نویسم مقدمه نیست، چه اینکه مقدمه خود مطلبی باید باشد واجد صفات فنی خاص که از عهده‌ی بزرگان بر‌می‌آید. چند سطری کوتاه که می‌نگارم معرفی مختصری است از کتابی که پیش رو دارید و نیز نکات مثبت آن. این مجموعه‌ی شعر، اولین مجموعه‌ی غزلیات منتشر شده از امین نوروزی بختیاری شاعر خوزستانی ساکن تبریز است. تأکیدم بر خوزستان و تبریز، همانا تأکید بر آن است که شما خواننده نیز در شعرهای او به دنبال بروز هویت جغرافیایی او باشید. از این رو که از مشخصه‌های یک شعر خوب آن است که آیینه‌دار حیات جغرافیایی و تاریخی شاعر خود باشد. به گمانم نوروزی ناخودآگاه این زیست عاطفی سیال خود میان اهواز و تبریز را با موتیف‌هایی چون سفر، قطار و غربت به ساده‌ترین وجه در قالب شعر ریخته است. عشقی که در تمام طول شعرها در مه غربت و غمی مبهم با شاعر همراه است و تنهایی‌هایش را پُر ‌می‌کند. این راستگویی ناخودآگاه عاطفی در کنار زبان لطیف و نرم شاعر که بسیار نزدیک به هندسه‌ی زبان طبیعی و عامه‌ی مردم است، شعر نوروزی را مردم‌پسند و تأثیرگذارکرده است. نوروزی هنوز شاعر غزل است. اینکه می‌گویم هنوز، بیانگر واقعیتی در سیر تکاملی شاعران امروز است؛ اینکه شاعر باید از دایره‌ی تفکراتی که با غزل بیان می‌شود خارج و اندیشه‌ها و احساساتی جدید را بیان کند. اندیشه‌ها و احساساتی که دهه‌ها پیش شاعران متجدّدی نظیر نیما، اخوان، سپهری، فروغ و... در خود یافتند و در قالب‌های جدید علی‌الخصوص نیمایی عرضه کردند. به دیگر زبان، بر این باورم که قالب امروزین شعر پارسی یعنی نیمایی، قابلیت‌هایی دارد که شاعرانی از جنس نوروزی باید نگاهی ویژه به آن داشته باشند. قضاوت من این است که شاعر این مجموعه تجربیات خوبی در غزل داشته و به سطحی از غزل‌سرایی رسیده است که می‌توان او را در رده‌ی خوب‌های غزل جوان طبقه‌بندی کرد، اما برای برجسته‌شدن و برکشیدن خویشتن از این رده‌ی ارجمند به آن جایگاهی که می‌تواند ماندگاری تاریخی را برای شاعر تضمین کند، باید نگاهی به بدعت‌ها و بدایع قالب نیمایی داشته باشد.