مهارتهای سنتی در جهان پیچیده و پرتغییر امروز، کم کم رنگ میبازند و اثر خود را از دست میدهند. مهارتهایی که آمدند برای زندگی و تدبیر شدند برای سازمانها که به عنوان موجوداتی ثابت نگریسته میشدند و در شکل و رفتار قابل پیشبینی، منطقی و خطی عمل میکردند. تغییرات سریع و مستمر جهان امروز، این حالت ثبات و قابل پیشبینی را ندارد. جهانی که توانایی مدیران را در «برنامهریزی»، «سازماندهی»، «هدایت» و «کنترل» با شتاب بالا به خطر میاندازد.
زندگی در یک جامعه، همواره نیازمند ارتباط بوده و هست و از این رو، راهکارها و فرآیندهای مختلف ارتباطی، همیشه در حال تغییر و بهینه شدن هستند. همهی افراد برای رساندن مفاهیم ذهنی خود به دیگران، به دنبال راههایی مناسب، کوتاه و سریع بوده و گزینههای فراوانی را برای رسیدن به چنین مقصودی، امتحان میکنند.
یک سازمان، کارکنان فراوانی دارد که در نقاطی مختلف هستند اما همه با هم «همکارند». این پراکندگی، نیاز به پیوندهایی کوتاه، متوسط و بلندمدت از راههایی مانند «نامهنگاری»، «پست الکترونیکی» و... دارد.