کتاب علم هایپرتروفی عضلانی نشر انتشارات حتمی

تلاش برای ایجاد و توسعه یک بدن عضلانی، قدمتی طولانی دارد. در قرن ۱۱، برای اولین بار بومیان هندوستان از وزنه‌های دمبل مانندی که از سنگ ساخته شده بودند برای افزایش اندازه عضلات استفاده کردند و از این زمان باشگاه‌های ورزشی در کشور راه‌اندازی شدند و در قرن ۱۶ در هندوستان، وزنه برداری به سرگرمی ملی مردم این کشور تبدیل شد. با این‌حال‌‌، تا اواخر دهه ۱۸۰۰ میلادی، ساندوف – پیشوای یهودیان- به عنوان پدر بدن‌سازی شناخته می‌شد و بدن‌سازی را به عموم مردم معرفی می‌کرد. ساندوف به نقاط مختلف جهان سفر کرد و عضلات خوش‌فُرم خود را در معرض دید تماشاگران زیادی قرار داد. همچنین ساندوف اولین تجهیزات تمرینات مقاومتی را (مانند دمبل، قرقره و کش‌های نیرو)، که باعث افزایش توده عضلانی می‌شد را اختراع کرد. امروزه میلیون‌ها نفر در سراسر جهان با هدف افزایش توده عضلانی تمرین می‌کنند. برخی با هدف زیبایی و دیگران، برای افزایش عملکرد ورزشی تمرین می‌کنند. اخیراً تمرکز روی مزایای سلامتی ناشی از افزایش هایپرتروفی معطوف شده است. سارکوپنیا – از دست دادن توده عضلانی ناشی از سن- که بیش از نیمی از جمعیت بالای ۸۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد، در اختلال عملکرد و همچنین شروع بسیاری از بیماری‌های مزمن نقش دارد. سالیان زیادی رویکردهای تمرینی و تغذیه‌ای برای افزایش رشد عضلات، به‌صورت باشگاهی و شخصی بود. کسانی که تمایل به افزایش اندازه عضلات داشتند، بدنسازان مورد علاقه خود را دنبال می‌کردند. شواهد علمی در مورد این موضوع کم بود و رهنمودهای مبتنی بر تحقیق، حاصل اطلاعات محدود موجود بود. این موضوع در چند دهه اخیر، تغیر چشمگیر داشته است و در تعداد مطالعات مربوط به بررسی پاسخ هایپرتروفی به تمرین ورزشی انفجار رخ داده است. اخیراً جستجوی واژه هایپرتروفی عضلات اسکلتی در PubMed حاکی از انتشار ۵۰۰ نسخه، تنها در سال ۲۰۱۴ بود. علاوه بر این، تکنیک‌های مورد استفاده برای ارزیابی نتایج هایپرتروفی به طور حاد و مزمن، پیشرفته کرده‌اند و به طور گسترده‌ای در دسترس می‌باشند. به همین دلیل، اکنون شواهد جامعی از درک درستی و چگونگی رشد عضلانی ناشی از تمرینات ورزشی وجود دارد.