کتاب اکتاویو پاز نشر نی

اکتاویو پاز، شاعر و نویسنده، در ۱۹۱۴ متولد شد، همزمان با آنچه خودش «قران نحسین» نامید، یعنی نخست وقوع جنگ جهانی اول و سپس ادامۀ خشونت‌های انقلاب مکزیک. او در همۀ آثارش بر آن است که در واکنش به تباهی و وحشت تاریخ قرن بیستم تعریفی از هویت خود به‌دست دهد، و در عین حال، مسیر زندگی خود را که صرف دست‌یابی به بیان شعری می‌شود بکاود و بررسی کند. خورخه لوئیس بورخس، نویسندۀ آرژانتینی که تقریباً معاصر پاز بود، معتقد بود دوری امریکای لاتین از اروپا و سنت‌هایش به او آزادی عمل می‌دهد سنت‌های امریکای لاتین را دست‌مایۀ کار قرار دهد بی‌آنکه خود را به هیچ نماد خاصی از این سنت‌ها وابسته کند، اما پاز عمیقاً از جدایی کشورش مکزیک از اروپا ناراحت بود. مکزیکی‌ها به اسپانیایی تکلم می‌کردند و میراث‌دار ادبیات و فرهنگ اسپانیا بودند، اما همۀ این‌ها را در پس‌زمینه‌ای متفاوت در اختیار داشتند. افزون بر این، آن‌ها با سیر تاریخی کاملاً متفاوتی دست‌به‌گریبان بودند و می‌بایست در چهارچوب همین سیر تاریخی عمل کنند و واکنش نشان دهند.