سی و اندی سال پیش که برای اولین بار دست به قلم بردم و شروع به نوشتن مقاله برای روزنامه ها کردم و ۱۵ سال پیش که انتشارات امید فردا را تاسیس نمودم و بیش از ۱۶۰ عنوان کتاب نشر کردم و خود بیش از ۳۰ عنوان کتاب در زمینه ی سیاست، تاریخ، ادبیات مشروطه و داستان کوتاه تالیف نمودم نمی دانستم که سرانجام فعالیت فرهنگی ام به زندان و حبس و ورشکستگی منجر خواهد شد. اگر چنین روزی را پیش بینی کرده بودم،هیچ وقت دست به نشر کتاب و نویسندگی نمی زدم و موقعیت اقتصادی و اجتماعی خود و خانواده ام را دچار مخاطره نمی کردم. شاید آن وقت نمی دانستم که در جمهوری اسلامی ایران سیاست بر فرهنگ ارجحیت دارد و سرمایه داران کشور حاضرند به سیاسیون و سیاست بازان مساعدت مالی و معنوی نمایند و به فرهنگیان، ناشران، نویسندگان و مترجمان اعتنایی ننمایند. در پیشگفتار این خاطرات که یک ماه حبس من در زندان اوین می باشد صلاح دیدم که بازگو نمایم چرا در ایران سیاست بر فرهنگ ارجحیت دارد. امیدوارم از خواندن این کتاب لذت ببرید و گفته ی امام علی (ع) را فراموش نکنید که فرمودند: بهترین استاد تجربه است.