آن هنگام که همۀ کارهایی را که برای انجام آنها به کرۀ زمین فرستاده شدهایم، به پایان برسانیم، اجازه مییابیم تا بدن خود را ترک کنیم؛ بدنی که همچون پیلهای که پروانۀ آتی را در برمیگیرد، روح ما را زندانی کرده است.
در موعد مقرر میتوانیم بدنمان را رها کنیم و از درد و رنج، ترسها و نگرانیها آزاد شویم. آزاد همچون پروانهای بسیار زیبا، رو به سوی خانه، به نزد خدا....