بارها و بارها تأثیر فوقالعادة برخورد خوب را در روابط شغلی و زندگی شخصی خودمان دیدهایم. یک مسافر صبور که باادب و احترام از متصدی فروش بلیط هواپیما خواهش میکند که یک بار دیگر لیست پرواز را بررسی کند شاید بتواند برای او بلیط درجه یک صادر کند، به هدف خود خواهد رسید؛ نه آدم لافزنی که ادعای بزرگی میکند. یک راننده مؤدب که بهخاطر سرعت غیرمجاز خود از پلیس عذرخواهی میکند، ممکن است از جریمه شدن نجات پیدا کند.
اما برخورد خوب، از لحاظ بازتاب، مشکلاتی به همراه دارد. بهخاطر برخورد خوب به کسی احترام نمیگذارند. وقتی شما خوشرفتار هستید هیچکس نمیتواند از رفتار مناسب شما تعریف کند. رفتار خوب به این معنا است که شما آرام و متین هستید، شاید هم به نوعی بیعرضه، کمرو و تعارفی. اما اجازه بدهید واقعیت را بگوییم: انسان خوشرفتار انسان خنثی و سادهلوح نیست. خوشرفتار بودن به این معنی نیست که وقتی دیگران شخصیت و احترام شما را زیرپا میگذارند، به آنها لبخند بزنید. خوشرفتار بودن به این معنی نیست که فروتن و متواضع باشید. در واقع ما میخواهیم تاکید کنیم که خوشرفتار بودن قاطعترین کلمهای است که تا کنون شنیدهاید. خوب بودن به این معنا است که با اعتمادبهنفس کامل با دیگران رفتار کنید، چون شما میدانید که برخورد خوب و ارزش قائل شدن برای نیازهای دیگران باعث میشود شما هم به تمام خواستههای فرد برسید.