مضامین فرآیند طراحی یکپارچه ساختمان

افزایش استفاده از منابع انرژی تجدید ناپذیر و آلاینده‌های هوا، دو چالش زیست‌محیطی پیش روی جوامع بشری هستند که از بحران نفت در دهه هفتاد میلادی تاکنون، پژوهش‌های گسترده‌ای بر روی آن‌ها انجام‌ شده است. کاهش مصرف انرژی و نیاز به منابع انرژی تجدید ناپذیر در بخش ساختمان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین راه‌کارها برای حل این بحران در سطح بین‌المللی در نظر گرفته‌ شده است. در کشورمان ایران نیز مدیریت و کاهش مصرف انرژی یکی از ضرورت‌های اصلی بخش ساختمان در کشور بشمار می‌رود که نیازمند طراحی و ساخت ساختمان‌هایی سبز با کارایی زیست‌محیطی بالا است. چنین ساختمان‌هایی در طول چرخه عمر خود حداقل مصرف منابع تجدید ناپذیر، تولید گازهای گلخانه‌ای، آلودگی آب‌وخاک،‌ حداقل تأثیرات بر روی زیست‌بوم محلی و بیش‌ترین کیفیت فضای داخلی را دارا هستند. طراحی این ساختمان‌ها نیازمند در نظر گرفتن محدوده وسیعی از مباحث پایداری در مراحل آغازین فرایند طراحی در کنار همکاری سازنده میان عوامل انسانی است. فرآیند طراحی و ساخت چنین بناهایی بازنگری بنیادی در فرآیندهای سنتی ساختمان‌سازی را می‌طلبد، چراکه فرآیندهای سنتی ساختار خطی دارند و قادر به ارائه ساختمان‌هایی با کارایی زیست‌محیطی بالا نیستند. فرآیند طراحی یکپارچه به‌عنوان راه‌حلی برای دست‌یابی به ساختمان‌های سبز با کارایی زیست‌محیطی بالا است. این فرآیند طراحی علی‌رغم پتانسیل بالقوه‌ای که برای تحقق ساختمان سبز در خوددار است همچنان به‌عنوان موضوعی جدید و نوپا مطرح است. در حوزه مفاهیم، اصول و مراحل شکل‌گیری آن،‌ تفاسیر متعدد و متنوعی وجود دارد که نشان می‌دهد تحقیقات انجام‌شده پیرامون آن کافی نبوده است و این مسائل موجب عدم استفاده گسترده از این فرآیند توسط فعالان عرصه ساختمان‌سازی شده است. برای بهره‌مند شدن از مزایای فرایند طراحی یکپارچه ساختمان سبز پس از بررسی ماهیت فرآیند طراحی یکپارچه، ابعاد مختلف فرآیند طراحی یکپارچه در قالب سه مضمون اصلی عوامل انسانی، اهداف فرآیند و راهکارهایی که توسط عوامل انسانی در طول فرآیند برگزیده و اجرا می‌شوند، معرفی خواهند شد تا بتوان از آن‌ها در ساختمان‌سازی سبز استفاده نمود.