گفتوگو با آقای دکتر حسن حبیبی عصر روز چهارم آبان ماه ۱۳۹۰، حدود یک سال و چهار ماه پیش از فوت ایشان انجام شد. مصاحبهای کوتاه (حدود یک ساعت و نیم) که به درخواست گروه تاریخ شفاهی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر صورت گرفت و دکتر حبیبی با وجود بیماری و مشکلات ناشی از آن، اعضای گروه را در محل بنیاد ایرانشناسی به حضور پذیرفت و برای ساعاتی، بهمرور خاطرات و ناگفتههای خود از امام موسی صدر، دکتر شریعتی و شهید چمران در پاریس و برخی از مسائل مربوط به پروندۀ ربودن امام موسی صدر در تهران پرداخت.
آنان که تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی و ایران برایشان دغدغهای جدی است و آنرا دنبال میکنند، شاید بدانند که مرحوم دکتر حبیبی ازجمله کسانی بود که همواره از بیان خاطراتش از دوران انقلاب و مسئولیت پرهیز میکرد. بهسبب همین سکوت طولانی، برای تاریخنگاران، روزنامهنگاران و علاقهمندان به سیاست، همواره در هالهای از ابهام قرار داشت. سوی دیگر این ابهام ملاحظات اخلاقی و فرهنگمدارانهای بود که او در بیان خاطراتش لحاظ میکرد. در همین مصاحبۀ کوتاه نیز، که در شرایط بیماری و دوران نقاهت پس از یک دوره بستری صورت گرفت، مطابق روالی که از ایشان سراغ داشتیم، تنها اجازۀ ضبط صدا را یافتیم و در برابر درخواست فیلمبرداری از مصاحبه، با مطایبه گفت که «قیافۀ من به فیلم نمیخورد.»
مصاحبه با حضور سرکار خانم حورا صدر، مدیر مؤسسۀ امام موسی صدر و آقای حمید قزوینی و سرکار خانم طیبه ولیبغدادی پژوهشگران مؤسسۀ امام موسی صدر انجام شده است.