ادبیات یک هنر انفرادی است، داستان نوشتن و داستان خواندن معمولا بصورت انفرادی انجام میشود و این در ذات ادبیات است، ارتباطی یکبهیک میان هنرمند و مخاطب. اما اگر بخواهیم هیچ مرزی را به رسمیت نشناسیم چطور؟ آیا میشود ادبیات را از هنری انفرادی به هنری دستهجمعی تبدیل کنیم؟ این سوالی بود که باعث خلق چالش همنویسی شد.
کارهای دستهجمعی معمولا لذتبخشاند، مثل پیکنیک دستهجمعی یا فوتبال بازی کردن دستهجمعی. امیدوار بودیم در همنویسی لذت داستاننویسی بین افراد زیادی به اشتراک گذاشته شود و آدمهایی که تاکنون به خودشان جرات نوشتن ندادهاند پا در میانهی میدان بگذارند. حالا که همنویسی تمام شده و نتیجهی این چالش و نظرات شرکتکنندگان در آن را دیدهایم به نظرمان همه با هم موفق شدیم، هم در بهاشتراک گذاشتن لذت نوشتن و هم در کشف آدمهایی که میتوان با خیال راحت نویسنده خواندشان.
حالا این شما و این نتیجهی همنویسی حدود سه هزار نفر از کسانی که ادبیات را با عشق دنبال میکنند.