خَمر مایعی سُکرآور و حرام و غیرطاهر، حاصل از تخمیر قند یا نشاسته موجود در موادی چون انگور، خرما، ذرت و برنج که در فقه احکام متعددی دارد. خمر در لغت به معنای ستر و پوشش است و به مایعات سکرآور نیز، از آنرو که عقل را زایل و مستور میکنند، خمر گفته میشود. برخی از لغویان خمر را بر تمامی مشروبات مستکننده اطلاق کرده و عدهای آن را تنها به معنای شراب انگور دانستهاند؛ همچنانکه برخی لغتدانان سبب نامگذار ی مسکرات را به خمر آن دانستهاند که در فرایند ساخت آنها، مادّه اصلیِ شراب مدتی برای رسیدن به حالت تخمیر (برآمدن) به کنار نهاده میشود.