خَمر مایعی سُکرآور و حرام و غیرطاهر، حاصل از تخمیر قند یا نشاسته موجود در موادی چون انگور، خرما، ذرت و برنج که در فقه احکام متعددی دارد. خمر در لغت به معنای ستر و پوشش است و به مایعات سکرآور نیز، از آنرو که عقل را زایل و مستور میکنند، خمر گفته میشود. برخی از لغویان خمر را بر تمامی مشروبات مستکننده اطلاق کرده و عدهای آن را تنها به معنای شراب انگور دانستهاند؛ همچنانکه برخی لغتدانان سبب نامگذاری مسکرات را به خمر آن دانستهاند که در فرایند ساخت آنها، مادّه اصلیِ شراب مدتی برای رسیدن به حالت تخمیر (برآمدن) به کنار نهاده میشود.