کتاب اردوگاه عذاب نشر خوب

چه چیزی دردناک‌تر از جنگ است؟ روی کاغذ نوشته می‌شود "جنگ، برای رسیدن به آرمان‌ها"، اما چه کسی این جمله را اینطور می‌خواند؟ مردمانی که جان، مال و عزیزانش را از دست داده‌اند جنگ برایش فقط یک مفهوم دارد. آن هم مرگ است. مرگ آرزوها، شادی‌ها و خوشبختی‌هایشان این مفهوم جنگ است.

نقد و بررسی کتاب اردوگاه عذاب

کتاب اردوگاه عذاب The Hunger Angel توسط نویسنده نام آشنا هرتا مولر به رشته تحریر درآمده‌است. این کتاب در سال 2009 به زبان آلمانی منتشر شد. سپس در سال 2012 توسط فیلیپ بوهم به انگلیسی ترجمه شد. داستان این کتاب مربوط به دوران جنگ جهانی دوم است. این کتاب روایتگر تمام زنان و مردانی است که بهترین سال‌های عمر خود را در شوروی و در دوران جنگ جهانی در اردوگاه‌های کار اجباری گذارنده‌اند. این کتاب تصویر واضحی از آزار و اذیت آلمانی‌های نژاد پرست در رومانی است. به علاوه به تبعید آلمانی‌های رومانیایی به اتحاد جماهیر شوروی برای کار اجباری توسط نیروهای اشغالگر شوروی در طی سال 1945 و بعد از آن پرداخته است. در سال 1945 ارتش سرخ هزاران نفر از مناطق رمانی را به اردوگاه‌های کاری اجباری روسیه تبعید کردند. سال‌ها بعد خاطرات یکی از تبعید شدگان، مولر را تحریک به نوشتن این رمان کرد.

داستان این کتاب حول محور شخصیت اصلی آن یعنی پسر نوجوان لئو اوبرگ Leo Auberg می‌چرخد. لئو تنها 17 سال دارد و اهل سیبیو در ترانسیلوانیا است. داستان از فرستان اجباری او به اردوگاه‌های کار اجباری شوروی آغاز می‌شود. لئو تا 22 سالگی، بهترین 5 سال عمر خود را در اردوگاه و با شرایطی سخت پشت سر می‌گذارد. لئو در اردوگاه به سخت‌ترین و طاقت فرساترین کارها مشغول است. او روزها باید کارهای مختلفی از جمله تخلیه ذغال سنگ، رسیدگی به دیگ‌های بخار، جابه‌جایی آجرها و ساختن مصالح ساختمانی را انجام دهد. اما آخرین ماموریت سخت، زنده ماندن است. آخر سر هم خبری از غذا نیست. غذای اسیران اردوگاه چیزی جز نان‌های خشک نیست. گرسنگی وحشتناک لئو را به توهم وا داشته‌است. او عادی‌ترین اشیا مانند گرامافون را چمدان، یک دستمال را به شکل یک طلسم و ... را هم غیرمعمول می‌بیند. در اردوگاه دشمنان بسیاری وجود دارند. اما بزرگترین دشمن همه گرسنگی است. فشار طاقت فرسای گرسنگی از لئوی جوان موجودی غیرقابل پیش‌بینی و ظالم ساخته است. او دست به هرکاری برای زنده ماندن می‌زند. کارهای بسیاری از جمله تجارت نان‌های افراد اردوگاه، غارت، جنایت و ... را انجام می‌دهد. اما زمانی که لئو شیطان درونش را فرشته گرسنه می‌خواند، نوعی روانشناسی معکوس رخ می‌دهد. این وارانگی برای بقا و روحیه لئو تعیین کننده‌است.

آنچه در کتاب اردوگاه عذاب آمده‌است، ده‌ها بخش کوتاه از تلاش‌های لئو در شرایط زندگی در اردوگاه است. سراسر این کتاب رنج و درد زندگی در اردوگاه‌ها است. هرتا مولر در این کتاب به هنرمندانه‌ترین شکل به تلفیق دلسوزی شاعرانه و بی‌طرفی صحیح پرداخته است. او به دنیای غیرقابل بیان لئو، زبان و نحوه بیان بخشیده است. برای نمونه گرسنگی لئو را وادار به بیان داستان‌های خیالی و توهمی می‌کند. در این داستان گرسنگی به یک فرشته‌ی سیری‌ناپذیر بدل شده‌است. فرشته‌ی گرسنه یک شریک ناخوشایند برای زندگی لئو است. مولر مبارزه لئو با گرسنگی و مرگ را به کلماتی نفس‌گیر تبدیل کرده‌است، که خوانندگان را به سفری فراتر از اردوگاه و به اعماق روح بزرگ یک انسان می‌برد. کتاب اردوگاه عذاب در بخش ادبیات کارگری همچنان مورد توجه و اهمیت است.

ترجمه کتاب اردوگاه عذاب به زبان فارسی

ترجمه کتاب اردوگاه عذاب توسط شروین جوانبخت انجام شده‌است. این کتاب در سال 1399 توسط انتشارات نشر خوب منتشر شد. شروین جوانبخت مترجم آثار بسیاری از جمله تاول، به جنگ لبخند بزن، رنگ شگفت‌انگیز روح، عمیق و تاریک و خطرناک، هزاران روز خاطره، تلخ از شیرین بوده‌است. همانطور که می‌دانید زبان هرتا مولر در داستان‌هایش پیچیده و شعرگونه است. شروین جوانبخت به زیبایی هرچه تمام توانسته زبان پیچیده مولر را به رمانی ساده و روان ترجمه کند. شما می‌توانید کتاب الکترونیکی اردوگاه عذاب به قلم هرتا مولر و ترجمه شروین جوانبخت و انتشارات نشر خوب را از همین صفحه در فیدیبو دانلود و تهیه نمایید.

درباره‌ی نویسنده کتاب اردوگاه عذاب، هرتا مولر

هرتا مولر Herta Muller در 17 آگوست سال 1953 چشم به جهان گشود. او زاده کشور رومانی است. مولر در یک روستای کوچک که اهالی آن آلمانی بودند، متولد شده‌است. داستان‌های این نویسنده بزرگ بیشتر از زندگی خانوادگی خودش الهام گرفته است. پدر و مادر مولر در طول جنگ جهانی دوم زندگی سخت و دشواری را پشت سر گذاشته‌اند. مادر او سال‌ها در اردوگاه‌های کار اجباری اسیر بود. شرایط مادرش تاثیر بسیاری بروی رمان‌های مولر گذاشته است. وی سال‌ها معلم بود. اما به دلیل عدم همکاری با پلیس مخفی از شغلش اخراج شد. سپس به مترجمی روی آورد. اما فشار پلیس آنقدر زیاد بود که از کشورش رومانی اخراج شد. مولر در سال 1987 به آلمان رفت. در آنجا به تحصیل پرداخت و تمام زمان خود را صرف نویسندگی و تدریس در دانشگاه کرد. مولر فارغ التحصیل رشته ادبیات رومانیایی و زبان آلمانی است. اولین اثر او در سال 1976 در حالی منتشر شد که درون خاک رومانی ممنوع بود.

هرتا مولر در سال 2008 موفق به دریافت جایزه نوبل ادبی شد. این جایزه درخشان‌ترین فصل زندگی مولر است. مولر در طول زندگی هنری خود بارها و بارها جوایز ادبی بسیاری را برای آثارش دریافت کرده است. از مهم‌ترین این جوایز باید به ایمپک دوبلین، بنیاد کنراد آدناوئر و فرانتس کافکا اشاره کرد. بانو مولر تا کنون آثار بسیاری از جمله گرسنگی و ابریشم، سرزمین گوجه‌های سبز، زمین‌های پست، گذرنامه و ... را به رشته تحریر درآورده است. تمامی آثار هرتا مولر به زبان آلمانی هستند. در آثار هرتا مولر واقعیت‌گرایی کاملا به چشم می‌خورد. او تمامی داستان‌هایش را در واقعیت احساس کرده‌است.

بخشی از کتاب اردوگاه عذاب

یک بار وقتی از شیفت شب به خانه برمی‌گشتیم. آلبرت جیون، همدم سردابم، گفت: حالا که روزها گرم‌تر می‌شوند. حتی اگر غذا نداشته باشیم، می‌توانیم گرسنگی‌مان را زیر آفتاب بگذاریم و گرمش کنیم. من غذا نداشتم، برای همین به حیاط اردوگاه رفتم تا گرسنگی‌ام را گرم کنم. چمن‌ها هنوز از سرمازدگی، قهوه‌ای، پژمرده و کزخورده بودند. خورشید ماه مارس، همه جا شبح‌های شیری رنگ می‌انداخت. شبح‌ها در آسمان موج‌دار بالای روستای روسی شناور بودند و من هم به تحریک فرشته گرسنگی، همان طور شناور در هوا به طرف پسمانده‌های پشت سالن غذاخوری راهی شدم.

خیلی‌های دیگر هنوز سر کار بودند و اگر هنوز کس دیگری به آنجا نرسیده بود. شاید چند تا پوست سیب زمینی پیدا می‌کردم. ولی بعد فنیا را دیدم که کنار سالن غذاخوری با بئا زاکل حرف می‌زد و وانمود کردم دارم پیاده روی می‌کنم، چون دیگر نمی‌توانستم تل پسمانده‌ها را بگردم. فنیا ژاکت بنفشش را به تن داشت و من را یاد شال گردن ابریشمی زرشکی‌ام انداخت. بعد از آن آشوب پاپیچ‌ها، دیگر دلم نمی‌خواست به بازار برگردم. ولی حتما بئا زاکل می‌توانست شال گردنم را با نمک یا شکر تاخت بزند، هرکسی که می‌توانست به خوبی او حرف بزند. حتما در چک و چانه زدن هم مهارت داشت. فنیا به طرف غذاخوری و نان‌هایش راه افتاد. با عذاب لنگ می‌زد. به محض اینکه به بئا رسیدم، پرسیدم: کِی به بازار می‌روی. گفت: شاید فردا. بئا هروقت دلش می‌خواست بیرون می‌رفت، هر وقت دلش می‌خواست از تور اجازه خروج می‌گرفت، البته اگر نیازی به آن پیدا می‌کرد.