دروغ است که همه ی ما مرگ را می شناسیم. چه کسی می تواند بدون حس، تجربه و درک واقعیتی، آن را بشناسد؟ مگر چنین چیزی ممکن است؟ مگر درک بدون شناخت معنا هم دارد؟ همه لاف می زنیم. همه ترسوهایی هستیم که پشت دروغ هایمان پنهان می شویم تا شاید سال های زیادی از مرگ جسمانی مان بگذرد و سرانجام آن را به عنوان بخشی از زندگی بپذیریم و با آن کنار بیاییم.