شهادت گواهی است بر یگانگی شاهد و هم اوست که آدمی را در پناه عظمت خویش تا عرش اعلی میبرد. آنان به رسم عاشقی و به حسب وظیفه پای در رکاب رفتن گذاردند و دل از همه دنیا بریدند تا در کوچ بینظیرشان راه آسمان را خالصانه بپیمایند.
امروز هر نفسی که این سرزمین میکشد در جوار نام بلند ایشان حقیقت مییابد و به حرمت نگاه نگران ایشان است که کودکانمان آسوده میبالند.
بیاییم نه بر سر کوی و گذر که در قلبمان نامشان را زنده بداریم و بیاموزیم از ایشان که تعبیرمان از زندگی بندگی آن معبود یگانه باشد.
مصطفی جوانی است از جنس آیینه و از تبار آب که خلوص بینظیرش را تا روزگار هست از یاد نخواهیم برد.
او در گذر روزگار در سمت و سوی بندگی بالید و قد کشید تا برسد به روزهای سخت ایستادگی. از کلاس درس دل کند و رهسپار جبهه شد تا از ناموس وطن دفاع کند و به تکلیف عمل کرده باشد.
جوانی که استعداد بسیاری در یادگیری فنون نظامی داشت و ابتکار عملش در موقعیتهای دشوار تحسین همرزمان را برمیانگیخت. مصطفی در نهایت سادگی و بیادعایی به فرماندهی گردان امام حسین(ع) رسید و در فاصلهی اندکی در سرزمین شلمچه کربلای ۵ را به نام سرخ خویش پیوند داد.