سپیدۀ هر صبح، شروع خوبی برای همراهی با کائنات است؛ با زندگی همراه شو! آسمان قلبت را به وسعت آرزوهای خوب جهان بگستران، جهان به حضور و آرمانهای متعالی تو نیاز دارد؛ رسالتی که بر دوش توست از عهدۀ هیچکس برنمیآید. اگر برابری امکانات برای نسل امروز آرزویی بزرگ و یا دستنیافتنی است، اگر سهم امروز ما مبارزه با سختیها و جنگیدن برای دستیابی به کوچکترین خواستۀ خود است، تو برای آسایش بیشتر نسل معلول آینده تلاش کن!
این را هرگز فراموش نکن، اگر امروز تشکلی داریم که میتوانیم در آن از خواستهها و حقوق ازدسترفتۀ خود سخن گوییم و یا مراکز رعدی که به وجود آمده تا ما را از کنج انزوا بیرون کشند، تا بتوانیم وارد اجتماع شده با همنوعان خود ارتباط داشته باشیم و بفهمیم تنها نیستیم، دردمان مشترک است، تا راحتتر بتوانیم مشکلات ناشی از معلولیت را تحمل کنیم، اگر به جایگاهی رسیدیم که در روزهای خاص تریبونی را در اختیارمان قرار میدهند تا نیازها و آرزوهای دستنیافتۀ خود را در گوش شنوای مسئولان فریاد بزنیم، حتی اگر این روزها هم در هیاهوی تبلیغاتی باشیم، همۀ اینها حاصل یک عمر خون دل خوردن و تلاشهای صادقانۀ نسل معلولی است که هرگز خوشبختی را فقط برای خود نخواست، نسلی که شاید خودش نتوانست از این امکانات بهرهای ببرد، اما هرگز به خود نگفت که آسودگی نسل آینده برایم مهم نیست.
آیا قدرشناس خوبی برای زحمات بیچشمداشت نسل گذشته هستیم یا آن را با وظیفه اشتباه میگیریم. خوشبختی فردای معلولان در دستان مهربان توست و به حرکت امروزت بستگی دارد، آن را از دیگران دریغ مکن!
و یک خواهش از نسل معلول آینده: تو هم تلاشهای ارزشمند امروز مرا از یاد نبر و ادامهدهندۀ راهم باش!