کتاب اوتیسم در کودکان نشر پرنیان اندیش

اوتیسم شرایط پیچیده‌ی عصبی رفتاری است که دربردارنده‌ی اختلال در تعاملات اجتماعی و تکامل زبان و مهارت‌های ارتباطی به‌صورت تلفیق با عادات سخت و تکراری می‌باشد. به‌دلیل گستره‌ی نشانه‌ها، در حال حاضر ویژگی‌های مزبور، اوتیسم (ASD) خوانده می‌شود. این اختلال گستره‌ی بزرگی از نشانه‌ها، مهارت‌ها و سطوح آسیب را در بر می‌گیرد. شدّت ASD، معلولیت محدود‌کننده‌ای است که گستره‌ای از یک زندگی طبیعی تا یک ناتوانی آسیب‌زا را، که ممکن است به پرستاری در مراکز خاص نیاز داشته باشد، در بر می‌گیرد. اوتیسم اختلالی مغزی است که توانایی شخص در ارتباط برقرار کردن با دیگران و آن‌چه را که به آنان مربوط می‌شود را محدود می‌نماید. این اختلال، نخست در کودکان خردسال در گستره‌ی اختلالات خفیف تا شدید ظاهر می‌شود. گروهی از آنان هستند که با شماری از توانایی‌های استثنایی که دارند، دنیای خود را می‌سازند؛ در حالی‌که، دیگران برای سخن‌گفتن سخت تلاش می‌کنند. گستره‌ی اختلالات اوتیسم ASD بر نزدیک‌به یک کودک از هر ۶۸ تَن اثر می‌گذارد که در پسران حدود ۵ برابر دختران بیشتر دیده می‌شود. کودکان مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط دچار مشکل هستند. آن‌ها برای درک آن‌چه که دیگران می‌گویند و احساس می‌کنند گرفتاری دارند. این امر برای بیماران هنگام بیان خودشان، با کلمات و یا با حرکات بدن، حالات چهره و برقراری تماس بدنی دردسر می‌سازد. یک کودک مبتلا به ASD که خیلی حسّاس است، می‌تواند دچار مشکل بزرگی شود. گاهی صداها، تماس با چیزی، بو یا مناظری که می‌بینند برایشان دردناک است؛ در حالی‌که همان وضعیت برای دیگران عادی به‌نظر می‌رسد. کودکان اوتیستیک ممکن است حرکات بدنی از‌پیش‌تعریف‌شده‌ی یکسانی مانند سخت‌شدن بدن، گام‌برداشتن یا بر‌هم‌زدن دست‌ها داشته باشند. آن‌ها ممکن است پاسخ‌های غیر‌معمولی به دیگران بدهند، موضوعات گوناگون را دستاویز قرار دهند، در برابر تغییرات پیوسته مقاومت نشان دهند، نسبت به مسائل حالت تهاجمی بگیرند و یا رفتارهایی خطرناک نظیر آسیب‌رساندن به خود داشته باشند؛ گاهی ممکن است این‌گونه به‌نظر برسد که به دیگران، رخدادها یا فعالیت‌های پیرامونشان توجّهی ندارند. گروهی از کودکان اوتیسمی ممکن است تکان‌های گسترده‌ی بدنی داشته باشند؛ در مواردی ممکن است این تشنّج‌ها تا بزرگسالی‌شان رخ ندهد. گروهی از بیماران اوتیسمی به درجاتی از آسیب‌های شناختی دچار هستند. در اثر این آسیب‌های آشکار، که حتّی با دیر‌کردهایی در رشد و تکاملشان در همه‌ی زمینه‌ها همراه می‌شود، اوتیسمی‌ها رشد ناهمگونی دارند. ممکن است در زمینه‌هایی، به‌ویژه در توانایی برقراری ارتباط با دیگران، مشکلاتی داشته باشند. در عین‌حال، ممکن است رشد غیرطبیعی در زمینه‌های دیگر داشته باشند؛ مواردی نظیر نقّاشی، آهنگ‌سازی، حل مسائل ریاضی و حفظ‌کردن مطالب. به‌همین‌دلیل، ممکن است در آزمون‌های هوش غیر‌عملی، نمراتی بالاتر از سطح معمولی یا متوسط به‌دست آورند.