رَمجِد پسری ۷ ساله بود که چشمهای قهوهای تیره داشت و در هندوستان، کشور بادهای موسمی، زندگی میکرد.
این یعنی طی یک زمان طولانی از سال، بادهای شدید و بارانهای سنگین باعث اومدن سیل میشدند.
رَمجِد هر روز ساعت ۶ صبح بیدار میشد تا به مدرسه بره.
قبل از رفتن، کمی غذا خورد و تالی که مادرش آماده کرده بود رو برداشت.
تالی در واقع مخلوطی از انواع غداها مثل برنج و سبزیجات بود که معمولا اون رو در کاسههای کوچیکی روی یک سینی آماده میکردند.
توی کشور رَمجِد، مردم از کارد و چنگال استفاده نمیکردند.
پسرک هم با دست راستش غذا میخورد و هیچوقت با دست چپ این کارو نمیکرد! چون با دست چپ غذا خوردن یک حرکت بیادبانه محسوب میشد.