دانشنامۀ جهان اسلام دایرةالمعارفی است دربارۀ شریعت مقدس اسلام و تاریخ و تمدن و فرهنگ ملل مسلمان از آغاز اسلام تا زمان حاضر. مقالات این دانشنامه که بهترتیب الفبایی تنظیم شده است حوزۀ وسیعی از علوم و معارف را دربر میگیرد: اصطلاحات علوم قرآنی و حدیث و فقه و کلام و عرفان و فلسفه و ادبیات و هنر، سیرۀ انبیا و اولیا و ائمه (علیهمالسلام)، شرح حال و آرای مفسران و محدّثان و فقها و متکلمان و فلاسفه و حکما و علما و عرفا و مورخان و شاعران و هنرمندان عالم اسلام، تاریخ سیاسی اسلام و سرگذشت خلفا و سلاطین و وزرا و خاندانهای حاکم، جغرافیای کشورها و بلاد اسلامی، وصف ابنیه و آثار تاریخی و مذهبی و شرح اعیاد و ایام دینی و ابزارها و پوشاکها و خوراکها و گیاهان و داروهای خاص جهان اسلام.
بخشی از مقالات دانشنامۀ جهان اسلام، بهخصوص آنچه دربارۀ اسلام و ایران و ادب فارسی است، اختصاصاً برای دانشنامه تألیف شده است که هم مؤلفان ایرانی و هم محققان مسلمان کشورهای دیگر در آنها مشارکت داشتهاند. بخشی دیگر از مقالات، خاصه حوزههایی که در ایران متخصص ندارد، ترجمه از منابع و مراجع مختلف است. برخلاف دانشنامۀ ایران و اسلام و دایرةالمعارفهای عربی و ترکی و اردو که ملتزم به ترجمه از یک منبع یعنی دایرةالمعارف اسلام بودهاند، دانشنامۀ جهان اسلام بدون چنان التزامی با جستوجو در دایرةالمعارفهای مختلف، مقالههای محققانهتر و مناسبتر را ترجمه کرده و در دانشنامه آورده است. گاه نیز از تلفیق دو یا چند مقالۀ معتبر به مقالهای جامعتر با ساختاری مناسبتر پرداخته است.
مشخصات کتابشناسی هر مقاله که برای تحقیقات بیشتر علاقهمندان اهمیت وافر دارد عموماً در پایان مقاله آمده، ولی نشانی مطالب نیز ذکر شده است.
از آنجا که به نظر میرسید بسیاری از هموطنان مایل به مطالعۀ تنها برخی از مقالاتِ هر مجلّد هستند و نه همۀ آنها، و نیز از آنجا که با پیشرفت سریع فنّاوری، نیاز به عرضه و ارائۀ مقالات دانشنامۀ جهان اسلام در فضاهای مجازی لازم و ضروری مینمود، مناسب دیده شد تا دستکم شماری از مقالات دانشنامۀ مزبور که خوانندگان بیشتری دارد از طریق سایت فیدیبو در دسترس علاقهمندان و خوانندگان گرامی قرار گیرد.
اصطلاحی در موسیقی کلاسیک ایرانی. درآمد در لغت بهمعنای مقدمه و سرآغاز نیز آمدهاست. همچنین به مفهوم سرآغاز کلام به کار رفته، چنانکه توجه شنوندگان را جلب کند. درآمد در اصطلاح موسیقی گوشه یا قطعهای است که دستگاه یا آواز با آن آغاز میشود و از مهمترین بخشهای دستگاه و معرف زمینه و لحن اصلی آن است. در نظام دستگاهی، گوشههایی که پساز درآمد میآیند، معمولاً مُد یا مقام متفاوتی دارند، اما در پایان دستگاه، به زمینۀ درآمد بازگشت میشود. بر این اساس، مُد و لحن درآمد نه تنها آغازگر دستگاه، بلکه پایانبخش آن نیز هست و نام دستگاه، در واقع، نام مُد درآمد آن است؛ مثلاً دستگاه ماهور دستگاهی است که درآمد یا سرآغاز آن مُد ماهور است.
به روشنی نمیتوان گفت که اصطلاح درآمد از چه زمانی در موسیقی ایرانی رایج شدهاست. در بخش پایانی رساله در بیان چهار دستگاه اعظم، که احتمالاً در قرن سیزدهم تألیف شده، اصطلاح درآمد در کنار اصطلاح دستگاه آمدهاست. درحالیکه در بخشهای پیشین، که دربارۀ انواع شَدّ بحث شده، سخنی از درآمد نیست. شاید بتوان گفت که اصطلاح درآمد پس از رایجشدن مفهوم دستگاه کاربرد یافتهاست. البته در رسالات کهن، اصطلاحاتی آمده که به سرآغاز آهنگ اشاره میکند، از جمله «سربند» و «سرخانه». در مجموعۀ شش مقام و موسیقی تاجیکی، «سراخبار» سرآغاز خواندن و نواختن است. اصطلاح «برداشت» که در موسیقی جمهوری آذربایجان رواج دارد، نیز به معنی سرآغاز است که گفته شده معادل پیشدرآمد در موسیقی ایرانی است.