درخت رُستنی غیرعلفی دیرپا با ساقۀ چوبی و برگ و شاخه و ریشه. نگرش مسلمانان را به درختان، همچون پیروان ادیان دیگر، میتوان در دو بافتار دینی و عرفی بررسی کرد. درختان از منابع عمدۀ تأمین برخی از نیازهای زندگی روزانۀ اقوام مسلمان بودهاند و در تأمین بخشی از خوراک یا حتی پوشاک (همچون کفشهای چوبی) و مفروشات (از جمله آنچه از الیاف برخی درختان تهیه میشد)، کاغذ، تهیۀ چوب برای ساخت مسکن، وسایل حملونقل مثل گاری و قایق و کشتی، ابزارها و ادوات زندگی مثل ظروف و قاشقهای چوبی و طناب، ابزارهای جنگ و شکار مثل تیر و کمان و نیزه، ابزارهای موسیقی، تأمین سوخت (هیزم، زغال)، و نیز تولید برخی مواد معطر (از شکوفهها یا چوبهای معطر چون آبنوس و صندل) بهکار میآمدند. همچنین، از درختان بهعنوان سایهساری برای استراحت بهویژه در مسیرهای بیابانی، نشانۀ تعیین مرز میان اراضی، یا محلهها یا بهصورت دیواری جداکننده یا محافظ برای مزارع یا مراتع، برای تزیین فضاهای خارجی یا حتی برای به دار آویختن، تیرباران یا شکنجه مجرمان یا آویختن جسد شورشیان برای عبرت عموم استفاده میشد.