در دوردستها و بالای کوههای مه آلود چین، ماه نور زردرنگی رو روی تپهها میتاباند و به آرومی جنگل رو با تابش درخشانش روشن میکرد.
در آرامش این مهتاب، خرسها خوابیده بودند و تنها عاملی که میتونست اونها رو از خواب بیدار بکنه گرسنگی و دنبال تمشک، بامبو، آب و ماهی گشتن بود.
روی سینهی هر کدوم از خرسها بازتاب نور به شکل هلال ماه مشخص میشد.
این صحنه به ما این که این موجودات باید در آرامش و بدون هیچ خطری زندگی کنند.
خرسهای سیاه آسیای از گونههای آسیبپذیر خرسها هستند.