عبداللّه دَوامی او ردیفدان، خواننده و مدرّس و نوازندۀ تنبک در موسیقی ایران است. در ۱۳۰۹/۱۲۷۰ش در روستای طه (طا/طاد)، از توابع تفرش، بهدنیا آمد. دروس ابتدایی و قرآنخوانی را در زادگاهش فراگرفت. در نوجوانی به تهران آمد و در مدرسۀ تربیت، صرف و نحو آموخت و به استخدام ادارۀ پست و سپس وزارت مالیه درآمد و تا پایان خدمت اداری در آنجا بود. علیخان نایبالسلطنه خوانندۀ بزرگ عصر قاجار، استعداد او را دریافت و خود اولین درسهای آواز را به او آموخت. دوامی دورۀ ردیف و بهویژه دستگاه راست و پنجگاه را ــ که بین خوانندگان آن زمان فقط علیخان نایبالسلطنه آن را بهخوبی میدانست ــ آموخت و از استادان گوناگونی چون میرزاعبداللّه و میرزاحسین قلی و درویشخان (هر سه از نوازندگان تار)، حسینخان کمانچهکش، ملکالذاکرین (آوازخوان) و سماع حضور (نوازنده سنتور و تصنیفخوان) مطالب فراوانی یاد گرفت.