معرفی، خرید و دانلود کتاب هزار و یک جشن

اسب را همان شب برات آمد و از طویلۀ ما برد. به قدری که بتواند برای خودش یک کُت بخرد، به برات پول داده بودم. رفتم که بخوابم و کمی استراحت کنم. باید صبح زود بیدار می‎شدم و روی سرودی که بنا بود آماده کنم، کار می‎کردم. رودابه هنوز بیدار بود و منتظر. همیشه همین‌طور بود، تا من نبودم، نمی‎خوابید. نگران بود و دلهره داشت. حتی خواستگارهایش را به خاطر من رد می‎کرد. به خاک مادرمان قسم یاد کرده بود که تا نوروز سر و سامان نگیرد، محال است به خانۀ بخت برود. بارها به من گفته بود که آرزو دارد یک چشمش کور باشد و در عوض من با سمانه ازدواج کنم و آرزوی قلبی پدر و مادر مرحوممان را برآورده کنم. ولی دلم رفته بود و خیال بازگشت نداشت. باید حالا حالاها صبر می‎کردم و منتظر قضا و قدر می‎ماندم تا تقدیر چه می‎خواست. تازه اگر زیبا هم مرا دوست می‎داشت، کدخدا و زنش دو مانع بزرگ دیگر بر سر راهم بودند. مخصوصاً بی‌بی‎گوهر که بنا داشت دخترش را در قبیلۀ خودش شوهر دهد. پس با این حساب من هم به خود ظلم می‎کردم و هم به خواهرم که باید آن‌قدرها صبر می‎کرد تا گذشت زمان مشکلم را حل کند. حالا یک ماه بود یا یک سال و دو سال و بیشتر، آن را فقط خدا می‎دانست.