دامداری نگهداری چهارپایان اهلی برای استفادههای غذایی، ترابری و جز آنها که پرورش طیور و ماکیان نیز شاخهای از آن به شمار میرود. دامداری در نظام سنّتی معیشت در جهان اسلام، هم در سطح خُرد به صورت خانگی و هم در سطح کلان به صورت تجاری و نظامی، معمول بودهاست. جغرافیای طبیعی و اوضاع زیستمحیطی، امکانات تغذیهای و نگهداری و نیز نوع و میزان نیاز به فراوردهها و خدمات دامی، عوامل اصلی تعیینکننده تنوع و مقیاس فعالیتهای دامداری است. بهسبب تنوع محیطی بسیار در جهان اسلام، تقریباً همه دامهای اهلی در مناطق مختلف پرورش داده میشدند، گو اینکه پرورش برخی دامها به اوضاع محیطی خاص وابسته بود. برای نمونه گاومیش، در محیطهای گرم و نزدیک به آب ــ مناطق باتلاقی کنار رودخانه یا دریا ــ پرورش مییابد و از این رو در ایران، گاومیشداری غالباً به استانهای خوزستان، گیلان، گلستان (بندر ترکمن و گرگان) محدود شده و در کشوری کوهستانی چون افغانستان اساساً چندان رواج نیافتهاست.