الدائم از نامهای خداوند. این واژه از ریشه د و م و در کتابهای لغت، به معنای سکون و ثبوتآمدهاست. با دقت در سخنان واژهشناسان و تأمل در کاربرد مشتقات این ریشه به نظر میرسد معنای اصلی و عام آن، بقای یک چیز یا یک حالت به مدت طولانی باشد.
برخی مشتقات د و م در آیات قرآن ذکر شدهاست؛ این ریشه تنها یک بار به صورت «دائم»، در وصف خوردنیهای بهشت به کار رفته (اُکلُها دائمٌ) اما در قرآن هیچ یک از اشتقاقات آ ن به عنوان اسم یا وصف خدا نیامده است.