الدائم از نامهای خداوند. این واژه از ریشه د و م و در کتابهای لغت، به معنای سکون و ثبوتآمدهاست. با دقت در سخنان واژهشناسان و تأمل در کاربرد مشتقات این ریشه به نظر میرسد معنای اصلی و عام آن، بقای یک چیز یا یک حالت به مدت طولانی باشد.
برخی مشتقات د و م در آیات قرآن ذکر شدهاست؛ این ریشه تنها یک بار به صورت «دائم»، در وصف خوردنیهای بهشت به کار رفته (اُکلُها دائمٌ) اما در قرآن هیچ یک از اشتقاقات آن به عنوان اسم یا وصف خدا نیامده است.