بیشتر مردم میگن، مربی بِن سینگْلِتون بود که در تابستان سال ۱۹۵۵ تونست رویای ستاره شدن رو از آسمون به هارمون فیلد بیاره و اون رو توی چشم ۱۴ تا پسر قرار بده.
خیال پردازیهایی که در مورد بیسبال وجود داشت، مثل موج گرمایی که بعد از ظهرها توی منطقهی غربی چارلزتون بود، زیاد میشد.
توی اون تابستون که اسم جکی رابینسون از دهن هرکسی شنیده میشد، فقط پسرهای غرب چارلزتون نبودن که رویای بیسبال رو توی سرشون داشتند.
تب علاقه به بیسبال کل کارولینای جنوبی رو در بر گرفته بود.
۶۲ لیگ مختلف بیسبال توی این ایالت بود اما فقط لیگ کانن استریت بود که سیاه پوستها میتونستن توش بازی کنن، بقیه لیگها فقط مخصوص سفید پوستها بود.
در سال ۱۹۵۵ در کارولینای شمالی، هیچوقت هیچ تیمی از سیاه پوستها، نتونست توی لیگ خردسالان سفید پوستها بازی کند، چون سفید پوستها و سیاه پوستها باید توی جامعه، برابر اما جدا از هم زندگی میکردند.