ادبیات کاراگاهی و پلیسی-جنایی همیشه بهخاطر ذات هیجانانگیز و معماییشان موردتوجه بودهاند. کتابهای این ژانر با زیرمجموعهای گسترده بر اهمیتش نیز افزوده. در این کارها شخصیتپردازی اهمیت ویژهای دارد و در این رمان هم یو نسبو شخصیتپردازی جالبی ارائه داده و تلفیقی که در این زمینه بهکار برده را درنهایت بهشکلی تأملبرانگیز تمام میکند. پرداختن به جنبههای خیر و شر وجود آدمهایی که ظاهری متفاوت با درونیاتِ غالبشان دارند، و روبهرویی شخصیتها با هم و درعینحال با خودشان خصوصاً در پرداخت مجرم و پلیسِ این کتاب بهشکل معقولی بیان شده است. نویسنده برای ایجاد و حل معما از فلاشبک بهره جسته و درعینحال برای پر کردن جای خالیها از کشف و شهود شخصیتها نیز طفره نرفته. از شیوههای کلاسیک برای ایجاد فضا و شخصیتهای مرموز استفاده کرده، توصیفاتش را مدرنیزه کرده و همزمان نقدهایش را هم مستقیم ادا کرده. قهرمانپردازیهایش یو نسبو در این اثر مسیری کمی متفاوت داشته، و برای همراه کردن و پیگیری خواننده از جابهجایی صحنهها بهوقت ضرورت استفاده کرده است.