اغلب از افراد پیرامون خود میشنویم که خلاقیت دارند و یا ندارند. دلیل آنکه بعضی از افراد بر این باورند که خلاق نیستند، شاید این باشد که تشویق به خلاق بودن نشدهاند. ایزادرو دونکان «یک نوآور در زمینهی رقص» در اوایل قرن ۲۰ بود که شاخهی جدیدی از رقص مردن را بر مبنای حرکات طبیعی مانن د (دویدن)، پرش و لیلی کردن نوآوری کرد. وی در کتاب خود مینویسد: «من با خود میاندیشم که چند نفر از بزرگسالان متوجه میشوند که با آموزش و تعلیمی که به کودکانشان میدهند، آنها را به افرادی عادی تبدیل کرده و از داشتن شانس خلاق بودن، آنها را محروم میکنند»