کتاب مثبت نشر فرمهر

وقتی کتابی را باز می‌کنید که درباره‌ی زندگی نویسنده‌ی کتاب است، انتظار ندارید اولین کلمات آن را فرد دیگری نوشته باشد. بنابراین، ممکن است با خود بگویید، این آدم اینجا چکار می‌کند؟ بسیار خوب، شاید بهتر باشد این کتاب را کمتر به چشم داستان زندگی و بیشتر به چشم یک مکالمه‌ی قوی که قرار است با کسی داشته باشید نگاه کنید. شاید شما کمی درباره‌ی این فرد شنیده باشید و ترغیب شده باشید بیشتر درباره‌ی او بدانید. شاید اگر آن فرد را در پیاده‌روی خیابان و یا در یک مهمانی می‌دیدید، راحت‌ترین راه برای شروع صحبت این بود که او را به شما معرفی کنند. خوانندگان، دوست دارم با پِیج راول آشنا بشوید. وقتی صحبت‌هایتان تمام بشود، فکر می‌کنم به فرد جدیدی تبدیل می‌شوید. در پایان کتاب چندصفحه‌ای درباره‌ی مسائل مهمی مانند آزار دیدن، اچ‌آی‌وی/ایدز و خودکشی توضیحاتی داده شده است. آگاهی بیشتر درباره‌ی این موضوعات دست‌کم می‌تواند زندگی را برای افراد بسیاری راحت‌تر بکند. در بهترین حالت می‌تواند جان کسی را نجات دهد. اما، بین این مقدمه و صفحات کتاب، شما با پیج آشنا می‌شوید. او به‌روشنی داستان زندگی جذابش را با جزییات برای شما تعریف خواهد کرد که مانند سوارشدن بر قطار شهربازی احساسات است. از لحظات بسیار غمگین‌کننده تا بسیار شادکننده حرکت خواهد کرد و شما را از حالت خشم به حالتی والا و الهام‌شده می‌رساند. کتاب من به نام سیزده دلیل برای اینکه، درباره‌ی دختری نوجوان است که خودکشی می‌کند اما، پیش از آن در چندین نوار کاست دلایلش را توضیح می‌دهد. این داستان الهام گرفته از یک تجربه‌ی شخصی است. شخصیت داستان من غیرواقعی بود اما، درک من از چنان ناامیدی عمیقی حاصل صحبت‌هایم با آشنایی بود که در نوجوانی خودکشی کرده بود. من معتقدم زندگی همواره فرصت‌هایی را برای امید باقی می‌گذارد اما، در میان آن صحبت‌ها متوجه شدم که چگونه یک فرد می‌تواند امیدش را از دست بدهد و حتی چگونه امید به امیدداشتن هم می‌تواند دردناک باشد. در تمام این چند سال، افراد بی‌شماری راه‌های مختلفی که کتاب من بر آن‌ها تأثیر گذاشته را برایم توضیح داده‌اند. کتاب به آن‌ها یادآوری کرده است که ما از راه‌های خوب و یا بد، بزرگ و یا کوچک هرروز بر دیگران تأثیر می‌گذاریم. کتاب به آن‌ها نشان داده است که ما هرگز به‌طور کامل نخواهیم دانست دیگری چه درگیری‌هایی دارد. آن کتاب مردم را به تلاش برای به‌دست‌آوردن کمک و احترامی که لایق آن هستند تشویق می‌کند. این کار داستان‌گویی است. داستان به ما کمک می‌کند دنیا را از دید دیگری ببینیم. به ما اجازه می‌دهد مسائل را از یک فاصله‌ی امن کاوش کنیم زیرا برای ما دقیقاً به همین شکل رخ نمی‌دهند. ما می‌توانیم احساسات و تصمیمات فرد را قضاوت کرده و با تفکرات خود بسنجیم. می‌توانیم تصمیم بگیریم شبیه به یکی از شخصیت‌ها نباشیم و یا تلاش کنیم شبیه به یکی دیگر از آن‌ها باشیم. اما، هنگامی‌که یک داستان حقیقی باشد، مانند داستان مثبت، این فاصله‌ی امن می‌تواند نوسان کرده و به‌طرز ناراحت‌کننده‌ای نزدیک باشد. (من هرگز مانند آن فرد رفتار نکردم، مگر نه؟) می‌تواند ما را هدایت کند به پرسش‌هایی فکر کنیم که مهم هستند اما مشکل است که از خودمان بپرسیم و وقتی یک داستان این کار را انجام می‌دهد، دیدگاه ما را نسبت به همه‌چیز ازجمله خودمان تغییر می‌دهد. گاهی در زندگی به کسی معرفی می‌شویم که به ما کمک می‌کند این‌گونه پرسش‌ها را مطرح کنیم. آن شخص ممکن است آن‌قدر ضربه خورده باشد که کاملاً شکسته شده باشد. او می‌شکند. اما اگر به او یک فرصت دوباره داده بشود، انتخاب می‌کند که بالاتر از جایگاهی که فکر می‌کرد شاید به آن برسد خود را بالا بکشد. او انتخاب می‌کند که از تجربیات زندگی خود استفاده کند تا کسانی که با آن‌ها آشنا می‌شود را با خود همراه کند. و هنگامی‌که یک کتاب درباره‌ی این تجربیات می‌نویسد، ما هم همگی دعوت می‌شویم خود را با او بالا بکشیم.