معرفی، خرید و دانلود کتاب به تو نگاه می کنم

درست یک سال پیش بود، وقتی برای دادن امانتی پدرم به مغازه­ علی کاظمی رفتم، ولی به جای او پسری را دیدم که روی صندلی لم داده بود و کتاب می­خواند. صدای آویز در را که شنید خودش را جمع کرد و گفت: «سلام. بفرمایید!» گفتم: «علی‌آقا نیستند؟» از روی صندلی­اش بلند شد گفت: «نه متاسفانه. فکر کنم تا نیم‌ساعت دیگر برمی‌گردند.» لحظه­ای از ذهنم گذشت که امانتی را تحویلش بدهم و بروم، ولی جایی عجله­ای نداشتم و در ضمن کنجکاوی ملایمی ذهنم را قلقلک می‌داد. چهارپایه را برایم جلو آورد و بعد دوباره پشت میز علی‌آقا نشست. برای یک لحظه چشمم به عنوان کتابی که جلویش باز بود افتاد. از دیدن عنوان کتابش گوشه­ لبم لرزید. پرسیدم: «شما اینجا کار می‌کنید؟» همان‌طور که با چشم­هایش به جوراب­های بنفشم با آناناس­های زرد رنگ که از زیر شلوار جینم بیرون زده بود لبخند می­زد، گفت: «فقط یکشنبه‌ها. برای کلاس‌های خصوصی.» یاد عنوان کتابش افتادم و با نیشخند پرسیدم: «آن‌ وقت تار یا سنتور؟» بدون اینکه از شوخی بی­مزه‌ام اندک لبخندی به لب بیاورد، گفت: «آکاردئون!» و آن را طوری تلفظ کرد که انگار ناسزایی است. به آکاردئونی که روی صندلی افتاده بود نگاه کردم و گفتم: «چه عالی!» سرش را طوری توی کتابش کرد که محترمانه بفهمم باید تا نیم‌ساعت دیگر ساکت شوم. خودم را با شالم باد زدم و گفتم: «چه هوای گرمی!» سرش را از روی کتاب بلند کرد. چشم­هایش قهوه­ای بود. «متاسفانه جز آب خنک چیز دیگری نداریم. برایتان بیاورم؟» با گوشه­ چشم نگاهش کردم و گفتم: «نیازی نیست! کتابتان را بخوانید.» با حیرت به صورت نیم‌رخ کرده­ام نگاه کرد و من در آن چند ثانیه تمام تلاشم را کردم که لبخند نزنم. پسرک چشم قهوه­ای دوباره مشغول خواندن کتاب لعنتی­اش شد و آن‌قدر آن را خواند تا علی کاظمی از راه رسید. کویر. اسم کتابش بود.