«علی شریعتی» را میتوان شخصیتی جریانساز در فرآیند انقلاب اسلامی ایران دانست. بنا به گواهی اسناد و شواهد تاریخی، ایشان در بسیاری از جریانات سیاسی و مذهبی دوران خویش تأثیر بسزایی گذاشت. با توجه به این تعابیر نگارنده کتاب حاضر، از منظر پژوهش در علم سیاست گمان دارد، «شریعتی» با ارائه ایدئولوژی تازهای با نگاه به مذهب شیعه خواست مفاهیم جدیدی به وجود بیاورد که با تأثیرپذیری از پارادایم مارکسی به آموزههای دینی بنگرد و در مدار بحران و آشفتگی فکر تاریخی در ایران گام بردارد.