کتاب خانه ای که در آن مرده بودم نشر قطره

کتاب خوبی بود. تقریبا ۲۰ درصد اول کتاب برام جذابیت نداشت اما باقی کتاب رو بی وقفه خوندم و کشش لازم رو در خودش داشت. ژانر کتاب کارگاهی و رازآلود هست. داستان درباره دختری به نام سایاکا هست. دختری که ازدواج کرده و فرزندی داره و مدتی میشه که پدرش از دنیا رفته. سایاکا نمیتونه باور کنه مرگ پدرش طبیعی بوده چون اون رو در حال رفت و آمدهای عجیبی دیده که پدرش هیچوقت توضیحی درموردشون نداده. پس با یک کلید و نقشه‌ای که از وسایل پدرش به جا مونده، به سراغ دوست قدیمیش در دوران تحصیلش میره و ازش میخواد بهش کمک کنه تا راز کلید و خانه نشانه گذاری شده در نقشه رو بفهمه. اما تنها دلیل اون برای رفتن به اون خونه، راز مرگ پدرش نیست. بلکه کودکی فراموش شده سایاکا نیز هست. اولین خاطره سایاکا مربوط به اولین روز مدرسه در کنار مادرش هست اما قبل از اون رو به خاطر نداره. تنها چیزهایی رو از اون دوره میدونه که پدر و مادرش براش تعریف کردن اما اون نیاز داره درباره گذشته خودش متوجه بشه تا دلیل یکسری اتفاقات در زندگیش رو متوجه بشه. پس به همراه پسری که زمانی اون رو دوست داشت، راهی خانهٔ عجیب میشه. در طول داستان حدسهای زیادی زدم که بعضیشون درست از آب دراومدن. از این نظر داستان به دلم نشست چون این دلیلی بر وجود نشانه‌هایی هست که نویسنده در داستان قرار داده تا مخاطب رو با خودش همراه کنه. درواقع از اون داستانهایی نیست که بخواد همه جوابهارو خودش بهتون بده. شما هم میتونید حدس بزنید و شاهد درست از آب دراومدنش باشید. اما احتمالا شما هم با اینکه حدس زده بودید غافلگیر میشید. روی روشی که برای رسیدن به هر حقیقت طی میشه درست و حسابی کار شده. پایان معقولی داشت و جواب سوالات هم داده شد. ترجمه هم روان هست و از مترجم کتاب و نشر قطره تشکر میکنم. پیشنهاد میکنم اگر به ژانر کتاب علاقه دارید، بخونیدش.

داستان منسجم، ایده‌ی قوی و قلمی روان و شیرین داشت. به جزییات طوری پرداخته شده بود که نه باعث اطناب در داستان و سر بردن حوصله خواننده می‌شد و نه این‌که کمبودش باعث بشه خواننده تصورات ناقصی از فضا داشته باشه. کاملا به اندازه و به‌جا بود. جملات انقدر راحت بین کارکترها رد و بدل می‌شد و توصیف فضای داستان چنان خوب صورت گرفته بود که در هر جمله و پاراگراف خواننده می‌تونه خودش رو در کافه، در ماشین، در خانه و جاهای دیگه تصور کنه. انگار در حال تماشای فیلم سینمایی هست... پرداخت به معمای داستان هم خیلی خوب و دقیق بود. نویسنده آرام آرام سر نخ ها را در اختیار خواننده قرار می داد و خواننده رو برای هر لحظه غافلگیر شدن اماده نگه داشته بود. بطوری که من با خواندن هر پاراگراف انتظار داشتم اتفاقی ماورایی بیفتد. من که به شخصه عاشق تعلیق داستان، معمای اون، سادگی و روانی قلم نویسنده (که دور از غلو و اغراق نوشته شده بود) و سادگی و صمیمیت کارکترها شدم... قبلاً کارهای هاروکی موراکامی رو خونده بودم و عاشق ادبیات آسیای شرقی شده بودم اما این کتاب چیزی فراتر از تصور من بود. در عرض چند ساعت نصف کتاب رو خوندم ?? به هرکسی که داستان دلهره آور و معمایی از ادبیات آسیای شرقی دوست داره پیشنهادش می‌کنم...

کتابی پر از احساسات و ارتباطات غیرمنطقی و اضافه! به طوری که تقریبا بعد از خوندن هر ۵ صفحه به خودم میگفتم:خب گفتن این چه لزومی داشت؟ برای ساده ترین مسائل از لفظ《خشکش زد》 و امثالهم استفاده میکرد که به شدت داستان رو مصنوعی و آبکی میکرد(حالا نمیدونم ایراد از ترجمه اس یا از خود کتاب) به نظر من دلیل اینکه سایاکا دنبال گذشته ی خودش میگشت هم مسخره بود و نویسنده باید از یه دلیل منطقی تر استفاده میکرد. فضاسازی های اضافی هم به جای اینکه به داستان رو جنایی کنه بیشتر شبیه فیلم ترسناکای مسخره اش کرده بود.طوفان و رعدوبرقی که موقع فهمیدن حقایق باشه دیگه خیلی کلیشه شده! و در ضمن نویسنده جوری مسائل رو نوشته بود که من به شخصه بیشتر به جای این که حل مسئله برام مهم باشه،هر لحظه منتظر ورود یه روح باشم تا حقایقو بگه و به نظرم این یه ضعف خیلی بزرگه! در کل پیشنهاد نمیکنم

داستان درباره دختری است به نام "سایاکا" که گذشته و کودکی پرابهامی داشته. سایاکا بعد از مرگ پدرش در لوازم او کلید خانه‌ای را پیدا می‌کند و تصمیم می‌گیرد با دوست دوران نوجوانی‌اش به این خانه برود شاید که خاطرات کودکی گمشده‌اش را به یاد آورد. دومین رمانی است که از این نویسنده ژاپنی خوانده‌ام، داستانی رازآلود و هیجان انگیز داشت با پایانی غیرقابل حدس و غافلگیر کننده.

این کتاب بعنوان یه کتاب در ژانر جنایی معرفی شده ولی به نظر من فراتر از این می‌ره و به جرأت میتونم بگم یه شاهکار ادبی است .نویسنده در قالب یه داستان بسیار پرکشش و جذاب یه کنکاش روانشناسانه بسیار دقیق در علت یابی اختلالات شخصیتی و تنش‌های روحی و روانی قهرمان داستان انجام میده و اینکار را با ظرافت و بدون توسل به کلیشه های معمول انجام میده.شخصیت اصلی داستان زن جوانی است که دچار بحران در هویت خودش هست و به دنبال کشف کودکی گمشده خودش میگرده و در این مسیر با حقایق هولناکی روبرو میشه و.....داستان بقدری جذاب پرداخته شده که یه لحظه هم نمیشه از خواندنش دل کند.ترجمه خوب و روان هم داره.

داستان معماگونه قشنگ و لذت بخشی بود.ماجرای کتاب در ابتدا مثل یک پازل کامل شده ست اما با روند داستان و جابجایی تکه های پازل شکل مهیج و جذابی به خود میگیرد و بارها شکل کلی داستان و حدسیات خواننده برهم میخورد.طرح معما و کشف رازهای داستان به زیبایی و پرکشش تا انتهای داستان ادامه دارد. در آخر نیز پایانی قوی و غافلگیرکننده داشت .

کتاب زیاد آسی نیست ،اما ضرباهنگ و ریتم خوبی داره کسلت نمیکنه ، این کتاب میخواد معمای یک خونه و دختری که بدنبال پیدا کردن بچگیش اونجا میگرده رو حل کنه ، اما خیلی از این معماهای کوچیک که معمای بزرگ رو تشکیل میدن به صورت اتفاقی و سطحی حل میشن ، یه سری هاشون هم خیلی عقل کلی حل میشن مثل جهت خورشید و ... یه چیزای هم که برای من اصلا حل نمیشه ، من نفهمیدم دفترچه خاطراتی که از بین رفته &#۳۴; توی داستان میگه همه چیز سوخته و خرت و پرتای سوخته رو توی یه انبار جا دادن &#۳۴; چطور دوباره بازسازی شده ؛و اگر کسی از محتویات دفترچه باخبر بوده چطور کاری نکرده داستان پسره و بچگاشم که بنظر من اضافه است و اگه حذف بشه هیچ اتفاقی نمیفته

خب من بعد از فداکاری مظنون ایکس، توقع نوشته ی پرکشش و هیجانی تری رو داشتم، این کتاب بیشتر روانشناسی طور بود و خیلی زودتر تونستم اتفاقات و روند داستان رو حدس بزنم و اون غافلگیری و هیجان کتاب اول رو نداشت برام، نحوه ی روایت داستان من رو یاد سری مجموعه شرلوک هولمز انداخت، طوری که با شواهد و مدارک موجود دنبال اتفاقات افتاده می‌گشتند و به نتیجه می‌رسیدند. در کل ارزش یکبار خوندن رو داره و شاید برای کسی که اینطور جنس جنایی-معمایی نخونده باشه، جالب و هیجان انگیز بنظر برسه، پایان حساب شده ای داشت ولی بازم یکسری اتفاقات جزئی برام روشن نشد که برمیگرده به پایان زودهنگام (از نظر من) به این کتاب از ده، نمره ی پنج و نیم میدم.

داستان خیلی هیجان انگیز نیست و برعکس دوستانی که گفته بودن پایانی غافلگیرکننده داره، برای من این طور نبود و تقریبا از همون اوایل داستان حدس زدم که ماجرا از چه قراره، ولی انقدر خوب نوشته شده که من یه روزه خوندمش، یه تریلر روانشناختی جذاب که خیلی جاها اونقدر واقعی بنظر میرسه و اونقدر دقیق تونسته احساسات کاراکترها رو منتقل کنه که اشک آدمو درمیاره، من چندروز بعد از خوندنش هنوز بهش فکر میکردم، به اینکه چقدر رفتار اشتباه ما میتونه سلسله وار زندگی چندین نفرو نابود کنه

اصلا کتابی نیست که چیزی به شما اضافه کنه. صرفا یک کتاب معمایی و مرموزه که در اخر شخصیت اصلی تمام جواب ها رو پیدا میکنه! این کتاب نه چیزی به شعور و شخصیت شما اضافه میکنه، نه اطلاعات عمومی شما رو زیاد میکنه و نه حتی دیدگاه جدیدی نسبت به زندگی ر‌و به نمایش میذاره. به نظر من در سرتاسرش چیزی که ارزش خوندن داشته باشه وجود نداشت. فقط اگر دنبال هیجان و یکم رمز و راز ترسناکو فضای وهم الود تو یک کتاب هستید، در این صورت کتاب مناسبی براتون. فوق العاده کشش داره! بی اندازه جذابه و نهایتا هم میترسوندتون هم حسابی قافل گیرتون میکنه! اما به جز اینا هیچ ارزش دیگه ای نداره.....احساس میکنم وقتمو تلف کردم...