کتاب روزی که تقدیرم را نوشتی نشر انتشارات پرسمان

شاید تقدیر من هم این بود... شاید در این دنیای پرعظمت، فقط من بودم که به چنین سرنوشت شومی دچار شدم و شاید هم مثل من افرادی باشند که سرنوشت من برا­ی­شان تکرار شده باشد. مهم این است که دل و قلب، فکر و ذکر و جسمت در آن لحظه‌ها با خدا باشد و غیر او، از هیچ کسی یاری نطلبی، چون در لحظه‌های گرفتاری و در به ‌دری فقط یار مهربان و دلسوز خداست که بدون هیچ منّتی به یاری‌ات می‌آید و دستت را می‌گیرد و نمی‌گذارد زمین بخوری. بگذریم، برگردیم به زمان گذشته، به زمانی که شور و حال کودکی در سرم بود و هیچ چیز از دنیا نمی‌فهمیدم و خوب را از بد تشخیص نمی‌دادم. ما در خانه­ا­ی زندگی می‌کردیم که حیاط نسبتاً کوچکی داشت و داخل حیاط باغچه­ای نقلی که چند درخت خشکیده در میان آن خودنمایی می­کرد. خانه به واسطه­ی چند پله از حیاط جدا می­شد.