دولتآبادی در تهران در مسجد سراجالملک، امام جماعت بود و مجالس موعظه مفصّلی داشت و در منزل خود درس میداد و به اداره امور دینی میپرداخت. او گاه فعالیتهای سیاسی نیز میکرد و با سیدجمالالدین اسدآبادی (متوفی ۱۳۱۴) در جنبش اتحاد اسلام همکاری داشت. او در حدود ۱۳۱۴ بهسبب سکته و فلجشدن بخشی از بدنش، خانهنشین شد و پس از دوره طولانی بیماری در ۲۴ شوال ۱۳۲۶ در تهران درگذشت و در گورستان ابنبابویه در شهر ری بهخاک سپرده شد.