کتاب بازتاب اعمال در آیات و روایات نورالله علیدوست خراسانی نشر دانشگاه امام صادق (ع)

نکته مهمی که در اینجا باید به آن توجه داشت این است که گناهان صغیره در صورتی صغیره هستند که تکرار نشوند و علاوه بر آن به‌عنوان بی‌اعتنایی و یا غرور و طغیان انجام نگیرند زیرا صغایر طبق آنچه از قرآن و روایات اسلامی استفاده می‌شود در چند مورد تبدیل به کبیره می‌گردد: الف. در صورتی‌که تکرار گردد. همان‌گونه که از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمود: «هیچ گناهی با تکرار، صغیره نیست» و در حدیث دیگری امام باقر(ع) «درباره قول خداوند عز‌وجل که فرمود: بر آنچه کرده‌اند اصرار نورزند و بدانند که کار بد انجام داده‌اند (آل عمران/ ۱۳۵)، فرمود: اصرار بر گناه این است که کسی گناهی بکند و از خدا آمرزش نخواهد و در فکر توبه نباشد این است اصرار بر گناه». ب. در صورتی‌که گناه را کوچک بشمارد و تحقیر کند. در نهج‌البلاغه آمده است: «سخت‌ترین گناه آن است که گناهکار آن را کوچک بشمارد». ج. در صورتی‌که از روی طغیان، تکبر و گردنکشی در برابر فرمان پروردگار انجام شود. این موضوع را از آیات مختلفی به‌طور اجمال می‌توان استفاده کرد از جمله می‌فرماید: «اما آن‌ها که طغیان کنند و زندگی دنیا را مقدم بشمرند جایگاه‌شان دوزخ است». د. در صورتی‌که گناه از افرادی سر بزند که موقعیت خاصی در اجتماع دارند و لغزش‌های آن‌ها با دیگران برابر محسوب نمی‌شود چنانکه قرآن درباره همسران پیامبر(ص) می‌فرماید: «ای همسران پیامبر هر کدام از شما گناه آشکار و فاحشی مرتکب شود عذاب او دوچندان خواهد بود و این برای خدا آسان است». و از پیغمبر اکرم(ص) نقل شده است که فرمود: «هر کس سنت بدی بگذارد گناه آن بر اوست و همچنین گناه تمام کسانی که به آن عمل کنند بدون اینکه از گناه آن‌ها چیزی کاسته شود». هـ. در صورتی‌که از انجام گناه خوشحال و مسرور باشد و به آن افتخار کند چنانکه از پیغمبر اکرم(ص) نقل شده است که فرمود: «هر کس گناهی بکند در حالی‌که خندان باشد در آتش وارد می‌شود در حالی‌که گریان است».