واژه عدالت در کنار واژههایی چون آزادی، امنیت، استقلال، اخلاق و معنویت، در صدر قاموس بشریت میدرخشد و چون ستارهای درخشان در سپهر حیات انسانی نورافشانی میکند. اگر عدالت را پایه و اساس یا تنظیمکننده و تعادلبخش مفاهیم مقدس دیگر بدانیم سخنی به گزاف نگفتهایم، و از همین روست که مکاتب گوناگون ـ اعم از مکاتب توحیدی و الحادی ـ به ایضاح و تبیین این مفهوم کلیدی پرداخته، دیدگاه خاص خود را در چارچوب جهانبینی و انسانشناسی خویش ارائه نمودهاند.
در مکتب جهانشمول اسلام نیز «عدالت» شأن و مقام رفیعی دارد و نسبت آن با مفاهیم دیگر نظیر آزادی، اخلاق، تعلیم و تربیت، حقوق و... به روشنی تعریف شده است. اینجاست که برخلاف تصور برخی روشنفکرمآبان نمیتوان مفهوم عدالت را از دیگر اجزای تشکیلدهنده مکتب جدا نمود و فیالمثل عدالت معرفیشده در مکاتب لیبرالیستی یا مارکسیستی را ـ که با چارچوب فکری آن مکاتب تجانس و همخوانی دارد ـ در مکتب اسلام مورد اقتباس قرار داد.