درباره بررسی دادرسی الکترونیکی در نظام کیفری ایران
ادرسی الکترونیکی که از آن به عنوان، دادگستری الکترونیکی، دادرسی دیجیتالی، دادرسی سایبری، دادرسی مجازی، عدالت الکترونیکی و... یاد میشود، نوعی از دادرسی است که در آن کاغذی دیده نمی شود و محاکمه به صورت مجازی و رایانه ای است. دادرسی الکترونیکی به معنای استفاده از سیستم الکترونیکی و انجام فعالیتها به روشی غیر از روش سنتی میباشد. بنابراین اصطلاح دادرسی الکترونیکی به نوع متفاوتی از رسیدگی ماهیتی یا به نوع متفاوتی از عدالت اشاره ندارد، بلکه منظور توان قضایی متفاوت میباشد که دادگاهها از ابزارهای نوین در رسیدگیهای قضایی خود استفاده میکنند. لیکن این امر به معنای تغییر ماهیت رسیدگی نمی باشد بلکه تنها تفاوت در ساختار خارجی رویهها دیده میشود . به بیان دقیق تر دادرسی الکترونیکی همان آیین دادرسی کیفری و یا مدنی است، با این تفاوت که روند دادرسی، در دادرسی الکترونیکی بر حضور غیر فیزیکی و ارتباط از راه دور استوار است. بدین صورت که اشخاص دعاوی خود را از یک پایگاه مجازی متعلق به قوه قضاییه، مطرح کرده و دلایل خود را به آن ضمیمه نموده و پرونده خود را تشکیل می دهند و متعاقباً این پایگاه (سیستم) یک شماره پرونده و رسید از دعوی طرح شده را در اختیار مدعی قرار می دهد، تا بدین طریق بتواند از دعوی مطروحه خود پیگیری مجازی انجام دهد. مراحل بعدی دادرسی نیز به صورت غیر حضوری و رایانه ای صورت میگیرد، که در فصول بعدی بیشتر به آنها پرداخته خواهد شد.