مفهوم «ادیان ساختگی» بسیار ناراحت کننده است، چرا که با فهم سنتی از دین در تعارض است؛ میدانیم که ادیانی نظیر یهودیت، مسیحیت و اسلام ریشه در وحی الهی دارند و ادیانی همچون هندوئیسم نیز بنیانگذارانش شناخته شده نیستند، اما تقدس آنها غیر قابل انکار است. این مفهوم همچنین واجد این معناست که آموزههایی که هم جدید هستند و هم به عنوان محصول تخیل انسان پذیرفته شدهاند، شایسته عالیترین نامگذاری «دین» هستند. از آغاز قرن نوزدهم در غرب و کشورهایی نظیر ژاپن تمایل بسیار زیادی به ایجاد ادیان جدید پیدا شد. بسیاری از آنها عمر کوتاهی داشته و بر دین و فرهنگ غالب، تأثیر کمی گذاشته یا اصلاً نگذاشتهاند. بعضی نیز افراد نوکیش مشتاقی پیدا کرده، ساختارهای سازمانی رسمیتری تشکیل داده و سرانجام جایگاه نه چندان در خور توجهی در بازار معنوی جامعه معاصر به دست آوردهاند.