کتاب کابوس های روز نشر آبارون

حیاط حرم شاه عبدالعظیم، در خنکای عصرگاهی بهاری، پذیرای هزاران زائر دور و نزدیک بود. در بین جمعیت زائر، عراقیهای زیادی دیده می‌شدند که هرازگاه فارسی حرف زدنشان آنان را از دیگر زائران عرب جدا می‌کرد. روی سکویی نشسته بودم. چشمم به گروهی از آنان بود و گوشهایم به خبرهای رادیو که آمارکشته‌شدگان شعیان عراقی و غیرعراقی را، از بین‌الحرمین کربلا و اطراف حرم نجف اشرف، اعلام می‌کرد. از ظهر تا عصر آمار کشته‌ها و زخمیهای بمباران آمریکاییها از چهارصدنفر گذشته بود. گوینده، لابه‌لای گزارشها، از قول خبرنگاران شبکه‌های مختلف توضیحات بیشتری از جنگهای تن‌به‌‌تن در اطراف حرمین شریفین پخش می‌کرد. زمزمه‌های نفرین به آمریکاییها از بین جمعیت شنیده می‌شد. - به حرم آقا امام حسین (ع) جسارت کردن. باید دستاشونو برید... مرد میانسال میان بالا، که سرش پایین بود، تا نزدیکیهای خروجی در ورودی زنانه حرم پیش می‌رفت و دوباره راه رفته را تا نزدیکیهای من برمی‌گشت. هرازگاهی به صدای اخبار رادیو که از بلندگو پخش می‌شد، گوش تیز می‌کرد. لحظه‌ای درنگ می‌کرد و ساعتش را نگاه می‌کرد. تسبیحش را لابه‌لای انگشتان تندتند می‌گردانید و حرکت می‌کرد.