ژانپاتریک مانشت (۱۹۴۲ ـ ۱۹۹۵) یکی از نمادهای رمانِ نوآر فرانسه است در دهههای هفتاد و هشتاد میلادی، نویسندهای که ناامید از جامعهی فرانسه و دلسپرده به آخرین بارقههای جریانِ اگزیستانسیالیسم، شخصیتهایی آفرید که بعضیشان با بازی آلن دلون بر پردهی سینما جان گرفتند. مشهورترین رمانِ او، تیراندازِ درازکش، نقطهی عطفی است در تاریخِ رمانِ نوآر، رمانی منتشرشده به سالِ ۱۹۸۱ که بهسرعت به اثری کلاسیک تبدیل شد. رمان دربارهی یک آدمکشِ جوان ولی حرفهای است که پولِ کلان میگیرد و جنازه میسازد. او حالا دیگر میخواهد کنار بکشد و از این فضا دور شود اما ماجرای او تازه آغاز شده است... رمانی براساس قواعدِ ژانر با فرازوفرودها و ریتمی تند و نفسگیر که طعمِ نابِ ادبیات دههی هشتاد میلادی فرانسه و قاتلانِ بیچهره و مردانِ ازنفسافتادهاش را زنده میکند. تصویری از نویسندهای سرخورده و ماجراجو که نمیتواند فروریختنِ ارزشهای اجتماعی دهه های شصت و هفتاد را تاب بیاورد. از آثار مانشت، از جمله همین شاهکار، بارها اقتباس سینمایی شده است، کارگردانهایی چون کلود شابرول، پییر مورِل و روبن دیویس فقط چندین از اقتباس کنندگان هستند.