جیتکاندو پایانی ندارد.
همانند جریان باریکی از آب، که مسیر سفرش از تمام دنیای این کره خاکی میگذارد اما به انتها نمیرسد.
به همین دلیل است که اسیر لباس فرم و شالبند و کمربند و دان و درجه نمیشود.
کدام پایان؟!
کدام کمال حقیقی؟!
تا روزی که زمین از حرکت نه ایستاده و همچنین ضربان قلبمان، و در حقیقت تا زمانیکه روز داوری از راه نرسیده است، فرصت هست تا بیاموزیم و توشه کنیم.
کمال نهایی و حتی کیفر بیپایان، در روز رستاخیز است، نه همین چند روز!
تا کره زمین میچرخد، آدمهای خوب و بد نَفس میکِشند.
خوبهای خوشباور و خوشبین، به همان سلاحهای کهنه خودشان دل بستهاند.