کتاب چطور مثل داوینچی فکر کنیم نشر ایران‌بان

لئوناردو داوینچی زندگی خود را از «هیچ» آغاز کرد. حتی تا زمانی که زنده بود، اکثرا او را یک هنرمند «معمولی» و اندیشمندی که گاهی فکر‌های عجیب و غریب به سرش می‌زند، می‌دانستند. اکنون نزدیک به پنج قرن و نیم از زادروز او می‌گذرد. هرچند پس از این همه سال، هنوز داوینچی و زندگی او در هاله‌ای از رمز و راز باقی مانده است، اما حالا دیگر همه او را به عنوان مشهورترین هنرمند و یکی از اندیشمندان استثنایی در تمام اعصار می‌شناسند. اگر در حال حاضر از کسی که حتی علاقه‌ی مختصر و مبهمی به هنر داشته باشد هم بخواهید از هنرمندانی در گذشته و حال نام ببرد، ممکن است که او مثلا از پیکاسو یاد کند، اما حتما نام داوینچی را از قلم نخواهد انداخت. تابلوی «مونالیزا» اثر خیره‌کننده‌ی داوینچی است که نقاشان زیادی تلاش کرده‌اند به نحوی، و گاهی هم به شکلی مضحک، از آن تقلید کنند. طی چندین نسل که از آفرینش این اثر می‌گذرد، نسخه‌های تکثیر شده‌ی «مونالیزا» زینت‌بخش دیوار اتاق‌های بسیاری از افراد عادی و به‌ویژه دانشجویان هنر بوده است. اما این اثر فقط به این دلایل شهرت جهانی کسب نکرده است. «مونالیزا» زنی است با لبخندی معماگونه بر لب و چهره‌ای عجیب که هیچ شباهتی به زنانِ زمان خود ندارد. چهره‌ی رازآلود او در عین حال هم پیام صلح و آشتی به بینندگانش می‌دهد و هم انگار چیزی شبیه دود مواد مخدر از خود ساطع می‌کند!