کتاب صوتی طمع نشر آوانامه

«فیلیس ای. تیکل» در کتاب «طمع» سعی کرده ضمن پایبندی به متون مذهبی و مقدس، جلوه‌ها و مصداق‌های این گناه کبیره را از دل زندگی مدرن انسان‌ها بیرون بکشد و آن را به شکلی متفاوت بازتاب دهد. نمونه‌هایی که از طمع در این کتاب می‌شنویم، چیزهایی هستند که در همین دوران و برای آدم‌های واقعی اتفاق افتاده‌اند. مطالب این کتاب، حتی به‌روزترین مسائل بشر مانند سرمایه‌داری، بی‌عدالتی و نژادپرستی را از منظر طمع به چالش می‌کشد. کتاب صوتی طمع با ترجمه‌روان و خوش‌خوان «نسترن ظهیری» در سال 96 در انتشارات ققنوس منتشر شده و انتشارات آوانامه نسخه‌ی صوتی آن را با صدای «آرمان سلطان‌زاده» منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی طمع

طمع به دلیل طبیعت زیاده‌خواهی که دارد، با نام‌ها و صفت‌های زیادی شناخته می‌شود. زیاده‌خواهی، آزمندی، ولع، حرص، آز یا حتی خساست هم از واژه‌های جایگزین برای طمع است. با همه‌ی این‌ها می‌توان به جرات گفت که طمع هر اسم و عنوانی هم که داشته باشد، ریشه  خاستگاه خیلی از گناهان دیگر است.  

در مجموعه‌ی هفت گناه کبیره که توسط کتابخانه‌ی عمومی نیویورک و انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر شده، نویسندگان سعی دارند هر کدام از این هفت گناه کبیره را در جلدهای مجزا بررسی کنند. این کتاب‌ها ریشه و تاریخ این گناهان را از گذشته تا امروز، به‌ویژه در فرهنگ و سنت مسیحی، دنبال می‌کنند. در نوشتن این مجموعه سعی شده تا از زبان جدی و طنز برای توصیف وضعیت اسف‌بار، انسدادها و وضعیت متناقض ارتکاب هر یک از این گناه‌ها در جهان امروز، بیان شود.

این هفت گناه، به رغم تمام تلاش‌های بشر در طول تاریخ، با توید هر کودک دوباره به دنیا می‌آیند. نوع بشر بدون این هفتهمراهِ شگفت‌انگیز هرگز نمی‌توانست دمی بیاساید، یا چیزی بخورد یا تولید مثل کند، چیزی بساز یا سودای چیزی را در سر داشته باشد. هر چند اگر این هفت پدیده وجود نداشتند، امروز هم خبری از انواع بیماری، مواد مخدر، قتل، دزدی، و دروغ نبود.

مفهوم هفت گناه کبیره به شکلی که ما امروز می‌شناسیم، در کتاب مقدس نیامده است. به نظر می‌رسد اولین فهرست گناهان را کشیشی به نام «اواگریس پونتوسی» و پس از او افرادی دیگر در قرن چهارم دسته‌بندی کرده‌اند. در قرن ششم اسقف اعظم «گرگوری» فهرست مدون‌تری از این هفت گناه کبیره گردآوری کرد. این گناهان براساس میزان شدت و تاثیرات مخربی که بر روح و روان می‌گذاشتند، درجه‌بندی شده بودند و اعتقاد براین بود که این هفت گناه، ریشه و مبنای سایر گناهان انسان هستند.

هر چند سنت اسلامی هم درباره‌ی هر یک از این گناهانی که این مجموعه به آن‌ها پرداخته، بحث کرده است. در حالی که مسیحیان تنها هفت گناه را کبیره می‌دانستند، مسلمانان با تکیه بر منابع اسلامی مانند قرآن، حدیث و سنت، فهرستی چهل‌تایی از این گناهان گردآوری کرده بودند. با این حال به نظر می‌رسد ریشه و پایه‌ی تمام این گناهان، همان هفت‌ گناهی باشد که مسیحیان به آن رسیده‌اند.

گناهان کبیره امروز به ترتیب تکبر، طمع، بی‌بندوباری، حید، شکمبارگی، غضب و تن‌پروی شناخته می‌شوند. جمعی از بزرگان مسیحی در مقابل این گناهان فضیلت‌هایی را هم مشخص کردند که به ترتیب شامل پروا، اعتدال، عدالت، شکیبایی، ایمان، امید و احسان می‌شود. گناهان کبیره در دوران قرون وسطی الهام‌بخش نویسندگان قرون وسطی و رنسانس مانند «دانته»، «چاسر» و «اسپنسر» بودند. دامنه‌ی نفوذ این گناهان حتی به نقاشی، کنده‌کاری و مجسمه‌سازی هم رسید.

در بخشی از کتاب صوتی طمع می‌شنویم

تمام آنچه می‌توان گفت این است که گرچه ممکن است تمام ادیان جهان معتقد به انشعاب‌های معنوی حضور رذیلت در زندگی انسان باشند، به میزانی کمتر یا بیشتر نه تنها در شیوه تجسم رذیلت با هم تفاوت دارند، بلکه در میزان تاکیدی که بر نقش آن در مسیر پیشرفت روح و یا نفس به سمت نیکی ابراز می‌کنند نیز یکسان نیستند. همان طور که انتظار می‌رود، بارزترین تفاوت‌ها بین ادیان به اصطلاح شرقی و ادیانی به چشم می‌خورد که در چند هزاره اخیر در خاورمیانه و فرهنگ غربی پا گرفته‌اند. بنابراین ادیان ابراهیمی که همگی در صحرا ظهور کرده اند الهیات و جهان‌شناسی کاملی در باب شر ارائه داده‌اند، در حالی که سنت‌های مربوط به مناطق حاصلخیزتر و پرجمعیت‌ترِ آسیا متعهد پروراندنِ فلسفه یا الهیات‌اند.

فروتنی، کمک به مستمندان و صداقت در ادیان آسیایی جایگاه ویژه‌ای دارد؛ این خصایل در مقام ابزاری ضروری برای دوری از، یا غلبه بر گناهان آموزش داده می‌شوند، گناهانی که گویی همچون «مانعی» در راه عمل به فضایل قد علم می‌کنند. مثلا بودا طمع، تنفر و فریب را موانع زندگی شایسته می‌داند و آن‌ها را به جای عاملیت‌های مخلوق با نام «سموم سه گانه» معرفی می‌کند. آخرین مفهوم‌پردازی از این عاملیت بیشتر به بنی ابراهیم تعلق دارد.